Przejrzystość

Instytucje ekonomiczne Kościoła powinny starać się o jak największą wiarygodność i przejrzystość operacji finansowych - stwierdził szef watykańskiego banku IOR Ettore Gotti Tedeschi. Sam objęty przez włoską prokuraturę śledztwem ws. domniemanych nieprawidłowości poprosił o przesłuchanie by „wyjaśnić nieporozumienia”.

To zdanie należałoby rozszerzyć. Instytucje kościelne i związane z Kościołem – duże i małe - powinny się starać o jak największą przejrzystość swoich działań. Nie tylko ekonomicznych. Co więcej: o taką przejrzystość powinni się starać także ludzie identyfikowani jako związani z Kościołem. Instytucjonalnie lub nie.

Nie chodzi jedynie o postępowanie zgodne z obowiązującym prawem. Nie od dzisiaj wiadomo, że „wielu, i to od zawsze, gotowych jest krytykować Kościół katolicki”. To, co wielu instytucjom ujdzie, katolikom darowane nie zostanie. Nawet jeśli jakoś mieści się w granicach prawa.

Z pewnością to niesprawiedliwe. Co więcej: czasem istotnie ogranicza możliwości. Powstaje pytanie o tak przecież istotną skuteczność naszych działań. A jednak czasem warto ze skuteczności zrezygnować. Z pełną świadomością, że może czegoś dobrego zrobić się nie uda.

Nie, nie ze strachu przed popsuciem wizerunku czy krytyką tych czy innych środowisk. Krytykować będą, czasem z sensem, czasem kompletnie bez podstaw. Nie ma powodu tego się obawiać, trzeba tylko umieć mądrze, szybko i spokojnie na realne zarzuty odpowiadać.

Problemem jest wiarygodność Kościoła, która jest ściśle związana z wiarygodnością ludzi z nim identyfikowanych. W świecie, w którym akceptuje się bardzo duże rozbieżności między słowami i czynami od osób i instytucji związanych z Kościołem oczekuje się spójności. „Jeśli wzywacie do świętości, bądźcie święci, a przynajmniej się o to starajcie” – można usłyszeć.

„Chcemy widzieć, nie słuchać. Potrzebujemy świadków, nie nauczycieli.” – wołają. A świadkiem jest się przecież nie z okazji, ale na co dzień. Nie tylko wtedy, gdy staje się w sytuacjach wielkich i trudnych, ale w najbardziej codziennych wyborach.

Na pewno to trudne. Poprzeczka ustawiana jest czasem wręcz absurdalnie wysoko, a oczekiwania bliskie są marzenia, by w Kościele funkcjonowały anioły nie ludzie. Takich oczekiwań nie sposób nie zawieść.

A jednak to dobrze, że wysokie wymagania stawiane są przynajmniej Kościołowi. Zamiast przeciw nim protestować, wskazywać na niesprawiedliwość i równać do średniej, warto postawić na przejrzystość w każdej dziedzinie życia.

Nie dla nas. Dla Ewangelii. Nie ma nic ważniejszego.