26 listopada, zgromadzenia Ojców Białych i Sióstr Białych, czyli Misjonarzy Afryki oraz Sióstr Misjonarek Najświętszej Maryi Panny Królowej Afryki, obchodzą wspomnienie swego założyciela Kard. Charles'a Lavigerie. Mało znany jest epizod, o tym, jak splotły się afrykańskie ścieżki Kardynała i Henryka Sienkiewicza.
Lavigerie, prymas Afryki i postać niezwykle barwna na tle epoki, zmarł 26 listopada 1892 roku w Algierze, gdzie był arcybiskupem, przy bazylice Matki Bożej Królowej Afryki. O jego osobie jak i misjach, którym dał początek, napisano już wiele. Mało znany jest jednak epizod, o tym jak splotły się afrykańskie ścieżki Kardynała i Henryka Sienkiewicza.
O historii, przypominają m.in. Siostry Białe za artykułem dr. Justyny Chłap-Nowakowej z miesięcznika “WPiS – Wiara, Patriotyzm i Sztuka” z 2016 r., "Henryk Sienkiewicz na Czarnym Lądzie".
Historia miała miejsce w grudniu 1890 r. kiedy 44 letni wówczas Sienkiewicz, udał się w swoją wyprawę na afrykański kontynent. Opuścił wtedy Neapol wraz z listami poleconymi między innymi od lorda Roberta Arthura Salisbury, brytyjskiego ministra spraw zagranicznych, sir Arthura Silva White’a, szkockiego podróżnika i geografa oraz właśnie od Prymasa Afryki, arcybiskupa Algieru, kard. Charlesa Lavigerie.
Listy adresowane do misji katolickich, których prekursorami na kontynencie afrykańskim byli m.in. ojcowie i siostry białe, miały pomóc pisarzowi w bezpieczeństwie podczas podróży. Lavigerie udzielił swego wsparcia Sienkiewiczowi, przez pośrednictwo Marii Teresy Ledóchowskiej, która wówóeczas wydawała w Wiedniu „Echo aus Afrika”, pismo stowarzyszenia zaangażowanego w walkę z niewolnictwem.
W liście rekomendującym polskiego pisarza Lavigerie pisał:„Ukochane dzieci moje! Polecam gorąco całej życzliwości i dobremu przyjęciu misjonarzy algierskich wszędzie, gdzie mu danym będzie spotkać ich we wnętrzu Afryki, pana Henryka Sienkiewicza, jednego z najznakomitszych pisarzy współczesnych. Pan Sienkiewicz udaje się w Wasze okolice, aby głębsze robić studia nad krajami otaczającymi Wielkie Jeziora. Byłbym Wam mocno wdzięczny, gdybyście zechcieli pomagać jego misji i uszanować ją (...)” (list datowany: „Arcybiskupstwo algierskie. Biskra 29 listopada
To zetknięcie z Lavigerie, który silnym głosem wypowiadał się w walce z handlem niewolnikami, miało się okazać, jednym z najważniejszych bodźców napisania przez Sienkiewicza po latach "W pustyni i w puszczy". Sam Lavigerie, w 1890, był inicjatorem konkursu na powieść o wydźwięku antyniewolniczym Pisarz jednak nie zdecydował się wówczas, by rozpocząć pracę nad powieścią, czego podobno potem żałował.
Lavigerie zmarł dwa lata później. Sienkiewicz wydał "W pustyni i w puszczy" niemal dwie dekady po śmierci Kardynała. Zapiski z czasów pisarza na Czarnym Lądzie, zostały wydane z zbierze "Listy z Afryki" . O Kardynale dowiemy się z książki wydanej przez Ojców Białych "Człowiek, który wierzył w przyszłość".
Kraje V4, gdy występowały wspólnie, zawsze odnosiły sukces w UE.
Zdaniem gazety władca Kremla obawia się także zamachu stanu.
To kontynuacja procesu pokojowego po samorozwiązaniu Partii Pracujących Kurdystanu
Liczba rannych wzrosła do 29, (jest wśród nich) sześcioro dzieci.
Zaatakowano regiony chersoński, doniecki i dniepropietrowski.