GN nr 7 (20 lutego 2011)

Życie za życie [Bogumił Łoziński]

Bogumił Łoziński polemizuje z jedną z wielu fałszywych tez książki prof. Jana Tomasza Grossa „Złote żniwa”, jakoby Kościół polski był „wielkim nieobecnym” w czasie zagłady Żydów w Polsce. Przypomina, iż „w skali ogólnopolskiej duchowieństwo było grupą społeczno-zawodową, która poniosła największe straty. Z ponad 10 tys. księży diecezjalnych zginęło prawie 2 tys., w tym siedmiu biskupów, a także ok. 850 zakonników oraz ok. 300 sióstr zakonnych”. Mimo to duchowieństwo angażowało się w pomoc ludności żydowskiej ukrywając konkretnych ludzi oraz wystawiając fałszywe metryki chrztu. O. Maksymilian Maria Kolbe jest najlepszym przykładem. „Niesłusznie jest on oskarżany o niechęć do Żydów, (…) analiza jego pism wskazuje, że traktował ich z ewangeliczną miłością. Gdy wybuchła wojna, o. Maksymilian dał świadectwo tej miłości, przyjął na teren Niepokalanowa około 1,5 tysiąca Żydów, co było bezpośrednim powodem jego aresztowania, a potem męczeńskiej śmierci”.

Muszę lecieć dalej… [ks. Tomasz Jaklewicz]

„Śmierć zabrała abp. Józefa Życińskiego wprost z frontu jego niezwykłej aktywności. Był kimś, kogo nie da się zaszufladkować. Lubił słowo „styl”. Stworzył własny, niepowtarzalny – styl chrześcijanina, naukowca, duszpasterza” – tak zaczyna się wspomnienie o ks. abp. Józefie Życińskim autorstwa ks. Tomasza Jaklewicza. W obszernym artykule autor szkicuje postać tego wybitnego hierarchy, naukowca i duszpasterza: skąd pochodził, co go uformowało, co myślał i uważał za ważne, jak działał i jaki był dla ludzi.

Zagubieni w alzheimerze [ks. Tomasz Jaklewicz]

„Zaczyna się od drobnych ubytków pamięci. W 2001 roku wodowano lotniskowiec, któremu nadano imię Ronalda Reagana. Były amerykański prezydent cierpiał już wtedy na alzheimera. Nie mógł uczestniczyć w uroczystości. Kiedy przywieziono mu pamiątkową czapkę, zapytał: „Ale dlaczego nazwano okręt moim imieniem?”. Nie pamiętał, że przez 8 lat stał na czele światowego mocarstwa” – pisze ks. Tomasz Jaklewicz o chorobie Alzheimera. Choć wiele się mówi o samej chorobie, często pomija się fakt, iż ta choroba atakuje nie tylko mózg, ale również relacje międzyludzkie i jest przyczyną ogromnego cierpienia bliskich pacjenta. „Cierpienie płynie stąd, że między chorym a opiekunem istnieje na ogół silna więź, miłość po prostu. A choroba w pewnym sensie atakuje właśnie to „miejsce”. (…) Chory nie rozpoznaje najbliższej osoby, czułość i opiekę odwzajemnia niechęcią, agresją, złośliwością. (…) To wymaga od opiekuna wielkiej cierpliwości”.

Pogadać z Matką Bożą [Barbara Gruszka-Zych]

W bardzo szczerej rozmowie z Marcinem Krawczykiem, aktorem grającym księdza w popularnym serialu „Plebania”, Barbara Gruszka-Zych porusza obszary, o jakich czytelnik nie dowie się z kolorowych pism o celebrytach. I choć tematy rozmowy są delikatne i intymne, nie ma tam gorszących zwierzeń. Opowiadanie o reżyserowanym przez lubianego aktora filmie dokumentalnym „Matka 24 h”, o peregrynacji obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej po Polsce, staje się okazją do wzruszającego świadectwa prostej wiary i modlitwy. Mówiąc o filmie „Sześć tygodni”, Marcin Krawczyk przyznaje się do uznawanych za niemęskie łez: „Sześć tygodni to okres, kiedy biologiczna matka ma czas na zastanowienie się, czy chce zrzec się praw nad swoim dzieckiem i oddać je do adopcji. Realizując ten film, wiele godzin spędziłem, płacząc w kącie, zanim wyciągnąłem kamerę”.