Pogrzeb prezydentowej Kaczorowskiej

U boku męża aktywnie uczestniczyła w życiu społecznym polskiej emigracji, była zaangażowana m.in. w działalność charytatywną Zjednoczenia Polek w Wielkiej Brytanii. 19 lipca 1989 roku w momencie, gdy Ryszard Kaczorowski objął urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie, została pierwszą damą na uchodźstwie i jako ostatnia pełniła tę funkcję. Półtora roku później, w grudniu 1990 r. prezydent Ryszard Kaczorowski przekazał insygnia prezydenckie wybranemu w pierwszych powojennych demokratycznych wyborach na ten urząd Lechowi Wałęsie. Karolina Kaczorowska brała udział w ceremonii przekazania insygniów i była to jej pierwsza wizyta w ojczyźnie od ponad pół wieku. Wraz z mężem wielokrotnie odwiedzała później Polskę, aktywnie uczestniczyła i wspierała wiele przedsięwzięć służących kultywowaniu tradycji niepodległościowej. Wspierała polskie harcerstwo i ruch strzelecki, była m.in. honorowym patronem corocznego Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej oraz wielu konkursów edukacyjnych adresowanych do młodego pokolenia.

10 kwietnia 2010 roku razem z mężem miała wziąć udział w obchodach 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, jednak z powodu choroby zrezygnowała z wylotu do Smoleńska i Katynia. Jej mąż udał się w podróż sam i jak wszyscy pasażerowie polskiej delegacji zginął w katastrofie smoleńskiej. W 2012 roku została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W roku 2016 została powołana do Rady do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych przy szefie Urzędu, w której reprezentowała środowiska emigracyjne. Zmarła 21 sierpnia 2021 w Londynie.