Leki z Bożej apteki

Warto wracać wciąż do przesłania tego proroczego Świadka nadziei, bo ono zawiera kierunek, który jest aktualny na dziś i jutro: Odkupiciel człowieka, Bóg bogaty w miłosierdzie, Pan i Ożywiciel, Blask prawdy oraz „kropka nad i”: Kościół żyje z Eucharystii.

„Początkiem” drogi do Boga serce wolne od lęku. 22 października 1978 roku wybrzmiało na placu Świętego Piotra słowo wypowiedziane w mocy Bożego Ducha – Pana i Ożywiciela: „Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, ustrojów ekonomicznych i politycznych, szerokich dziedzin kultury, cywilizacji, rozwoju. Nie lękajcie się! Chrystus wie, ‘co jest w człowieku’. Tylko On to wie!”. Wolność dziecka Bożego, który może wołać do Boga „Ojcze”. Miłość „do końca” pokonuje lęk i pozwala patrzeć z nadzieją w przyszłość. To również „lek z Bożej apteki” dla cywilizacji, w której – jak zauważył ktoś ostatnio – rośnie liczba ludzi skupionych na sobie, zachłannych i nadwrażliwych.

Próba zrozumienia św. Jana Pawła II. George Weigel przytacza papieskie słowa: „Próbują mnie zrozumieć od zewnątrz, a mnie należy rozumieć od wewnątrz”. A klucz do zrozumienia jego życia, nauczania i posługi apostolskiej stanowi orędzie miłosierdzia Bożego: „zawsze było mi bliskie i drogie. Historia jakby wpisała je w tragiczne doświadczenie drugiej wojny światowej. W tych trudnych latach było ono szczególnym oparciem i niewyczerpanym źródłem nadziei nie tylko dla Krakowian, ale dla całego narodu. Było to i moje osobiste doświadczenie, które zabrałem ze sobą na Stolicę Piotrową i które niejako kształtuje obraz tego pontyfikatu”. Dlatego, jak naucza Papież, „potrzeba miłosierdzia, aby wszelka niesprawiedliwość na świecie znalazła kres w blasku prawdy”.

„Kresem” duchowego dojrzewania jest zawierzenie Bożemu miłosierdziu, do którego prowadziło powtarzane w „szkole Maryi” codzienne papieskie „Totus Tuus”. Podczas ostatniej swojej pielgrzymki do Ojczyzny, 17 sierpnia 2002 r., św. Jan Paweł II dokonał aktu zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu. Ten akt był publicznym wyznaniem wiary, że tylko dzięki Bogu człowiek może uczynić świat lepszym. I wskazaniem, że nie ma dla człowieka innego źródła nadziei, jak miłosierdzie Boga.

Boże, Ojcze miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w Twoim Synu Jezusie Chrystusie, i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu, Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.

Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość, przezwycięż wszelkie zło, pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi doświadczyć Twojego miłosierdzia, aby w Tobie, Trójjedyny Boże, zawsze odnajdywali źródło nadziei.

Ojcze przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna, miej miłosierdzie dla nas i całego świata! Amen.