Papież do dziennikarzy: Rozbrójmy słowa, a rozbroimy świat

Buongiorno. Dzień dobry i dziękuję za wspaniałe przyjęcie. Mówi się, że oklaski na początku nie mają większego znaczenia. Jeśli jednak na koniec nadal nie zaśniecie i nadal zechcecie oklaskiwać, bardzo dziękuję.

Oto treść wystapienia:

Bracia i siostry!

Witam was, przedstawicieli mediów z całego świata. Dziękuję wam za pracę, którą wykonaliście i nadal wykonujecie w tym czasie, który dla Kościoła jest zasadniczo czasem łaski.

W „Kazaniu na Górze” Jezus ogłosił: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” (Mt 5,9). Jest to błogosławieństwo, które stanowi wyzwanie dla nas wszystkich i dotyczy was w sposób szczególny, wzywając każdego do zaangażowania się w rozwój innego rodzaju komunikacji, która nie dąży za wszelką cenę do konsensusu, nie posługuje się słowami agresywnymi, nie podejmuje modelu rywalizacji, nigdy nie oddziela poszukiwania prawdy od miłości, z jaką powinniśmy jej pokornie szukać. Pokój zaczyna się od każdego z nas: od sposobu, w jaki patrzymy na innych, słuchamy innych, mówimy o innych; i w tym sensie sposób, w jaki się komunikujemy ma znaczenie fundamentalne: musimy powiedzieć „nie” wojnie słów i obrazów, musimy odrzucić paradygmat wojny.

Vatican News - Polski Leon XIV do mediów: odrzućmy wojnę słów i obrazów

Pozwólcie mi zatem ponownie wyrazić solidarność Kościoła z dziennikarzami uwięzionymi za usiłowanie przekazywania prawdy oraz prosić o ich uwolnienie. Kościół dostrzega w tych świadkach – myślę tu o tych, którzy relacjonują wojnę nawet za cenę życia – odwagę tych, którzy bronią godności, sprawiedliwości i prawa narodów do informacji, ponieważ tylko narody poinformowane mogą dokonywać wolnych wyborów. Cierpienie tych uwięzionych dziennikarzy porusza sumienie narodów i społeczności międzynarodowej, wzywając nas wszystkich do ochrony cennego dobra, jakim jest wolność słowa i prasy.

Dziękuję wam, drodzy przyjaciele, za waszą służbę prawdzie. Byliście w Rzymie w ostatnich tygodniach, aby opowiadać o Kościele, jego różnorodności, a jednocześnie o jego jedności. Towarzyszyliście obrzędom Wielkiego Tygodnia, a następnie opowiadaliście o bólu spowodowanym śmiercią papieża Franciszka, która nastąpiła jednak w świetle Wielkanocy. Ta sama wiara paschalna wprowadziła nas w ducha konklawe, podczas którego byliście szczególnie zaangażowani w męczące dni; i również przy tej okazji udało wam się opowiedzieć o pięknie miłości Chrystusa, która nas wszystkich jednoczy i sprawia, że jesteśmy jednym ludem, prowadzonym przez Dobrego Pasterza.

Przeżywamy czasy trudne do przebycia i opowiedzenia, stanowiące wyzwanie dla nas wszystkich, przed którym nie możemy uciekać. Wręcz przeciwnie, wymagają one od każdego z nas, w naszych różnych rolach i posługach, abyśmy nigdy nie ulegali przeciętności. Kościół musi podjąć wyzwanie czasu, podobnie jak nie może istnieć komunikacja i dziennikarstwo poza czasem i historią. Jak przypomina nam św. Augustyn: „żyjmy dobrze, a czasy będą dobre. Czasy są takie, jacy i my jesteśmy” (Mowa 311).

Dziękuję zatem za to, co zrobiliście, aby wyjść poza stereotypy i banały, przez które często postrzegamy życie chrześcijańskie i samo życie Kościoła. Dziękuję, ponieważ udało wam się uchwycić istotę tego, kim jesteśmy, i przekazać ją wszelkimi środkami całemu światu.

Dzisiaj jednym z najważniejszych wyzwań jest promowanie komunikacji, która pozwoli nam wyjść z „wieży Babel”, w której niekiedy się znajdujemy, z pomieszania języków pozbawionych miłości, często ideologicznych lub stronniczych. Dlatego wasza posługa, słowa, których używacie, i styl, jaki przyjmujecie, są ważne. Komunikacja nie jest bowiem tylko przekazywaniem informacji, ale tworzeniem kultury, środowisk ludzkich i cyfrowych, które stają się przestrzenią dialogu i wymiany poglądów. Patrząc na ewolucję technologiczną, misja ta staje się jeszcze bardziej niezbędna. Myślę tu w szczególności o sztucznej inteligencji z jej ogromnym potencjałem, która wymaga jednak odpowiedzialności i rozeznania, aby narzędzia te były wykorzystywane dla dobra wszystkich, tak aby przynosiły dobrodziejstwa dla ludzkości. Odpowiedzialność ta dotyczy wszystkich, proporcjonalnie do wieku i roli społecznej.

Drodzy przyjaciele, z czasem nauczymy się lepiej się poznać. Przeżyliśmy – możemy powiedzieć razem – naprawdę wyjątkowe dni. Dzieliliśmy je za pomocą wszystkich środków komunikacji: telewizji, radia, internetu, mediów społecznościowych. Bardzo chciałbym, aby każdy z nas mógł powiedzieć, że dni te odkryły przed nami odrobinę tajemnicy naszego człowieczeństwa i pozostawiły pragnienie miłości i pokoju. Dlatego powtarzam dziś zachętę papieża Franciszka zawartą w jego ostatnim orędziu na najbliższy Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu: do rozbrojenia komunikacji z wszelkich uprzedzeń, niechęci, fanatyzmu i nienawiści; do oczyszczenia jej z agresji. Nie potrzebujemy głośnej, agresywnej komunikacji, ale raczej takiej, która potrafi słuchać, podejmować głos słabych, tych którzy nie mają głosu. Rozbrójmy słowa a przyczynimy się to do rozbrojenia Ziemi. Rozbrojona i rozbrajająca komunikacja pozwala nam dzielić się innym spojrzeniem na świat i działać w sposób zgodny z naszą ludzką godnością.

Jesteście na pierwszej linii frontu, opowiadając o konfliktach i nadziejach na pokój, o sytuacjach niesprawiedliwości i ubóstwa oraz o cichej pracy wielu ludzi na rzecz lepszego świata. Dlatego proszę was, abyście świadomie i odważnie wybrali drogę komunikacji pokoju.

Dziękuję. Niech Bóg wam błogosławi!