Inżynier, wojskowy i karmelita

Urodził się 1 września 1835 r. w Wilnie. Na chrzcie otrzymał imię Józef. W Mikołajewskiej Szkole Inżynierii Wojskowej w Petersburgu uzyskał tytuł inżyniera i wstąpił do wojska. Czując, że zbliża się powstanie, podał się do dymisji, aby móc służyć swoją wiedzą wojskową i umiejętnościami rodakom. Po upadku powstania styczniowego został aresztowany i osadzony w więzieniu. Karę śmierci zmieniono mu na dziesięcioletnią katorgę na Syberii. 

W 1877 r., mając już 42 lata, Józef Kalinowski wstąpił do nowicjatu karmelitów w Grazu w Austrii, przybierając zakonne imię Rafał od św. Józefa. Po świeceniach kapłańskich pracował m.in. w klasztorze w Czernej, gdzie został przeorem. W znaczący sposób przyczynił się do odnowy Karmelu w Galicji. W 1884 r. z jego inicjatywy założony został klasztor karmelitanek bosych w Przemyślu, 4 lata później we Lwowie, a na przełomie 1891 i 1892 roku - klasztor ojców wraz z niższym seminarium w Wadowicach. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

Rafał Kalinowski zmarł 15 listopada 1907 r. w opinii świętości w Wadowicach. Jego relikwie spoczywają w kościele karmelitów w Czernej. Beatyfikował go św. Jan Paweł II w 1983 r. podczas Mszy świętej na krakowskich Błoniach; kanonizacji dokonał w Rzymie w roku 1991, podczas jubileuszowego roku czterechsetlecia śmierci św. Jana od Krzyża, założyciela zakonu karmelitów. 

Św. Rafał Kalinowski jest patronem oficerów i żołnierzy, orędownikiem w sprawach trudnych i beznadziejnych. W ikonografii Święty przedstawiany jest podczas modlitwy, w habicie karmelity.