Między Liturgią a pobożnością ludową

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała "Dyrektorium na temat pobożności ludowej i Liturgii". Ocenia ono pozytywnie wiele przejawów tej pobożności, np. udział w pielgrzymce czy dotykanie krzyża lub obrazu świętego.

Prefekt Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów kard. Jorge Arturo Medina Estévez przyznał, iż jest sporo prawdy w dość stronniczej opinii, że "prości ludzie odnajdują się łatwiej w pobożności ludowej". Dyrektorium przypomina zasady i przynosi wskazówki, które pozwolą "dojrzeć harmonię między Liturgią a pobożnością ludową, o której mówili ojcowie Soboru Watykańskiego II". Ocenia ono pozytywnie wiele przejawów tej pobożności, np. udział w pielgrzymce czy dotykanie krzyża lub obrazu świętego.

- Wiadomo, że wiarę mierzy się nie tyle posiadaną wiedzą intelektualną na jej temat, ile raczej praktyką w konkretnych warunkach życia. Z tego punktu widzenia rozliczne formy prawdziwej pobożności ludowej są przede wszystkim świadectwem wiary ludzi prostego serca, wyrażanej w sposób bezpośredni, z podkreśleniem tego czy innego aspektu, bez ambicji ogarnięcia pełnej treści wiary chrześcijańskiej - mówił kardynał.

Zwrócił uwagę, że "elementy zmysłowe, cielesne, widzialne, jakie cechują ten rodzaj pobożności, są znakiem wewnętrznego pragnienia wiernych, by dać wyraz swego przylgnięcia do Chrystusa, miłości do Panny Maryi, kultu świętych". - Dotknięcie obrazu Ukrzyżowanego czy Matki Boskiej Bolesnej jest oznaką pragnienia udziału w tym bólu; pielgrzymka piesza, połączona z wysiłkiem i kosztami, to znak ukazujący wewnętrzne pragnienie zbliżenia się do tajemnicy, jaką ukazuje sanktuarium - powiedział kard. Medina Estévez.

- Pobożność ludowa nie powinna zastępować Liturgii, Liturgia nie eliminuje jednak innych uprawomocnionych form wyrażania wiary w Chrystusa Zbawiciela - mówił dalej prefekt. Zauważył, że odgrywa ona wciąż istotną rolę w życiu, zarówno prywatnym, jak i publicznym, o czym świadczy noszenie habitu czy sutanny, całowanie świętych obrazów, pielgrzymki do sanktuariów, wieszanie krzyża w domu czy miejscu pracy, modlitwa za zmarłych.

Sekretarz Kongregacji abp Francesco Pio Tamburrino uprzedził, że dyrektorium jest dokumentem o charakterze duszpasterskim, a nie katalogiem przejawów pobożności ludowej w różnych krajach świata. Do biskupów należeć będzie ustalenie norm i przygotowanie praktycznych wskazówek zgodnie z miejscową tradycją i formami pobożności ludowej, występującymi na terenie ich diecezji.