Pani pastor ordynowana

W nabożeństwie wziął udział bp Marek Izdebski oraz w imieniu Czeskiej Rady Ekumenicznej i Czeskobraterskiego Kościoła Ewangelickiego - senior Synodu ks. Pavel Smetana. Pastor Wiera Jelinek ma nadzieję, że szczególnie kobiety dobrze przyjmą jej ordynację. "Chociaż wiem, że reakcje będą naprawdę różne, bo wszędzie są głosy i pozytywne i negatywne" - przyznała w rozmowie z KAI. Nie chce jednak oceniać przyszłości dialogu ekumenicznego w perspektywie niedzielnej uroczystości. "Na takie pytanie będę mogła odpowiedzieć dopiero za kilkanaście lat. Zresztą ja jestem tylko jedną ze sług" - podkreśliła. Przypomniała też, że od wielu lat współpracuje ze swoim mężem i pomaga mu w prowadzeniu parafii. "Kiedyś mieliśmy nabożeństwo ekumeniczne w pobliskim kościele katolickim. Poprzedniego dnia mąż miał wypadek, który uniemożliwił mu przyjście. A ksiądz proboszcz stwierdził, żebym ja wygłosiła Słowo Boże, bo nie ma potrzeby szukać gdzie indziej. I tak się stało" - wspomina. Innym razem, gdy mąż Wiery Jelinek wyjeżdżał na 3-miesięczne studia do Bonn, żona zastępowała go w parafii. "Przed wyjazdem mąż poszedł do sąsiednich kapłanów i poinformował, że przez te miesiące nie będą mieli sąsiada tylko sąsiadkę. I reakcja była bardzo spontaniczna i sympatyczna: »O, to fajnie«" - opowiada. 43-letnia pani pastor jest absolwentką Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. 29 listopada 2001 zdała egzamin konsystorski dopuszczający ją do ordynacji pastorskiej. Od 1982 r. pracuje wraz z mężem pastorem w parafii ewangelicko-reformowanej w Zelowie jako nauczyciel religii. Utworzyła w Zelowie przedszkole, prowadziła szkółkę niedzielną. Wraz z mężem ks. Mirosławem Jelinkiem utworzyła przy parafii ewangelicko-reformowanej muzeum historii Braci Czeskich. Jelinkowie, którzy od 1980 roku są małżeństwem mają dwoje dzieci: 21-letniego Jana Amosa i 19-letnią Ewę Milenę. Do obowiązków Wiery Jelinek, jako duchownego ewangelicko-reformowanego będzie należało przewodniczenie nabożeństwom, głoszenie kazań, sprawowanie sakramentów chrztu i Wieczerzy Pańskiej (bo tylko takie są uznawane w tym Kościele) oraz pełnienie służby duszpasterskiej. Po ukończeniu studiów teologicznych kandydat na duchownego zostaje powołany przez wspólnotę Kościoła a aktem ordynacji zostaje przeznaczony do specjalnych zadań, którym odtąd ma się całkowicie poświęcić. W Kościele Ewangelicko-Reformowanym ordynacji nie uzależnia się od celibatu. Odbywa się ona przez nałożenie rąk wyznaczonego wcześniej duchownego. Ordynacja w Kościele Ewangelicko-Reformowanym nie jest tożsama z udzielaniem święceń kapłańskich w Kościele katolickim. Dla katolików kapłaństwo jest sakramentem, ewangelicy nie podzielają tej wiary.