Chrystus jest Panem historii

Ziemia nie jest rajem, ale nie musi być piekłem. Musimy szukać dróg przezwyciężenia trapiących nas bolączek, z góry wiedząc, że czekają nas kolejne, bo taka jest kondycja naszego doczesnego życia – ale możemy to czynić w duchu poszanowania wspólnego dobra, w duchu sprawiedliwości i pokoju. Nie unikniemy różnicy zdań co do najwłaściwszych sposobów rozwiązania przeróżnych problemów, ale możemy to czynić w duchu dialogu, który przybliża jego uczestników, a nie oddala przez podejrzliwość i wrogość wzajemną. W związku z wejściem do Unii Europejskiej stanie przed nami wiele nowych wyzwań i zadań, tym razem wymagających od nas otwarcia na inne narody i tradycje, możemy jednak te zadania podjąć spokojnie, w przekonaniu, że bliższe związanie z innymi narodami Europy może okazać się owocne i błogosławione zarówno dla nas, jak i dla nich. Mamy im wiele do zaoferowania - i możemy od nich wiele zaczerpnąć. W Niemczech, Francji i we Włoszech żyją nasi bracia i siostry i oni też – podobnie, jak my – szukają prawdy i dobra, a bardzo wielu z nich pragnie szczerze żyć Bogiem i dla Boga. Czy to nie jest obraz zbyt idealny? Jest idealny, ale ten ideał można realizować, a gwarantem tego jest Jezus Chrystus, „Zwycięzca śmierci, piekła i szatana”, Pan historii każdego narodu i dziejów każdego człowieka. Nie lękajmy się: Pan jest z nami, co kapłan przypomina nam parokrotnie w każdej Mszy świętej. Tę teologiczną perspektywę historii człowieka i świata stara się podtrzymać i pogłębiać Katolicki Uniwersytet Lubelski – i to nie tylko w stosunku do studentów Wydziału Teologii. Wszyscy studenci KUL mają wykłady z Pisma świętego i Katolickiej Nauki Społecznej – właśnie po to, by uczyli się na fundamencie wiary rozpatrywać wszelkie sprawy społeczne, którymi żyją, i z którymi będą musieli w przyszłości się zmagać. Mają też wszyscy wykłady z etyki, w ramach których ukazuje się personalizm, pomocny we właściwym naświetleniu tych problemów i poszukiwaniu dróg ich rozwiązania. Uczestniczą wreszcie w wielu praktycznych zajęciach, zarówno przewidzianych przez programy ich studiów (pedagogicznych, psychologicznych, prawniczych i innych), jak i prowadzonych w ramach duszpasterstwa akademickiego. Zajęcia te stanowią niezbędne dopełnienie teoretycznych wykładów. Zależy nam bardzo na tym, by absolwenci naszej Alma Mater opuszczali Uniwersytet nie tylko ubogaceni rzetelną wiedzą, ale i uformowani tak, by naprawdę i z pożytkiem dla innych służyli Bogu i Ojczyźnie. Staramy się też pamiętać o misji, jaką cały Uniwersytet pełni dla kraju w obecnym ważnym okresie jego przemian, zwłaszcza u progu naszego wejścia w struktury Unii Europejskiej. W tym duchu organizowanych jest wiele sympozjów i sesji naukowych, wśród których na wyróżnienie zasługują dwa kongresy, zaplanowane na wrzesień bieżącego roku. Jednym z nich jest VII Kongres Teologiczny, na którym zgromadzą się teologowie z całej Polski, a także z wielu krajów Europy Zachodniej i Wschodniej. Tematem Kongresu jest właśnie „Kościół w życiu publicznym. Teologia polska i europejska wobec nowych wyzwań”. Kolejnym wydarzeniem będzie II Kongres Kultury Chrześcijańskiej, także – w nawiązaniu do Kongresu z roku 2000, który odbił się szerokim echem w kraju i za granicą – podejmujący zagadnienie naszej kulturowej obecności w Unii Europejskiej. Drodzy Przyjaciele i Dobrodzieje Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego! To dzięki Wam możemy kształcić młodzież w duchu wiary, sposobiąc ją do jak najlepszego podjęcia czekających ją w naszym kraju zadań, a także koordynować wysiłki innych, którzy chcą po chrześcijańsku uczestniczyć w życiu społecznym. Pragnę wyrazić – w imieniu całej społeczności KUL – wielką wdzięczność za Waszą modlitwę i ofiarność, i nadal o nią gorąco proszę. Pamięć o Was i o Waszej wiernej życzliwości umacnia nas duchowo i pomaga sprostać wielu uniwersyteckim wyzwaniom. Pamiętamy i my o Was, zanosząc modlitwy w codziennej Mszy świętej, ofiarowanej za żywych i zmarłych naszych Dobrodziejów. Niech zmartwychwstały Chrystus darzy Was i Waszych Bliskich zdrowiem, radością i pewnością Jego stałej i zbawczej obecności. Szczęść Boże! Ks. prof. dr hab. Andrzej Szostek MIC Rektor KUL