Przykazań trzeba przestrzegać

Po kilkutygodniowej przerwie, spowodowanej m.in. pobytem na wakacjach w Les Combes i obchodami uroczystości św. Piotra i Pawła 30 czerwca, Ojciec Święty powrócił do cyklu rozważań o miejscu Nieszporów w modlitwie Kościoła. Na audiencję przybył samochodem ze swej letniej rezydencji w Castel Gandolfo. Po wygłoszeniu nauki i streszczeniu jej w kilku językach papież pozdrowił pielgrzymów, przybyłych z różnych krajów, m.in. Polaków, po czym odmówił ze wszystkimi modlitwę Ojcze Nasz i udzielił im, wraz z obecnymi w Auli biskupami, błogosławieństwa apostolskiego. Jak podczas każdej audiencji generalnej Jan Paweł II pozdrowił pielgrzymów z Polski oraz innych krajów. Na spotkanie z Papieżem przybyło ok. 1,5 tys. rodaków. - Szczególnie cieszę się obecnością dzieci z Polski i z Litwy, wychowanków Domów Dziecka. Niech wasz pobyt przy grobie św. Piotra pomoże wam zrozumieć, że tylko z Chrystusem można być szczęśliwym i przy Nim odnaleźć się w jednej wielkiej rodzinie dzieci Bożych. Pamiętam w modlitwie o was, o waszych wychowawcach, o tych którzy starają się stworzyć wam dom rodzinny, w którym moglibyście znaleźć wszystko to, co dziecku jest potrzebne dla jego rozwoju, zwłaszcza miłość - powiedział Jan Paweł II. Publikujemy cały tekst katechezy Jana Pawła II: 1. Po przerwie związanej z moim pobytem w Doline Aosty, powracamy dzisiaj, w czasie tej audiencji ogólnej, do naszej wędrówki przez Psalmy zawarte w Liturgii Nieszporów. Spotykamy teraz czternastą z dwudziestu dwóch strof, jakie składają się na Psalm 119 (118) - wielki hymn na cześć Prawa Bożego, będącego wyrazem Jego woli. Liczba strof odpowiada literom alfabetu hebrajskiego i wskazuje na pełnię; każda z nich złożona jest z ośmiu wersetów i słów, które zaczynają się na odpowiednią kolejną literę alfabetu. W naszym przypadku to hebrajska litera nun otwiera pierwsze słowa wersetów, których przed chwilą wysłuchaliśmy. Strofę tę rozjaśnia świetlisty obraz z jej pierwszego wersu: "Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce" (w. 105). Człowiek wkracza na mroczną często drogę życia, gdy oto nagle przez ciemności przedziera się blask Słowa Bożego. Również Psalm 19 (18) przyrównuje Prawo Boże do słońca, gdy stwierdza, że "przykazanie Pana jaśnieje i oświeca oczy" (19 [18], 9). W Księdze Przysłów z kolei stwierdza się, że "lampą jest nakaz, a światłem Prawo" (6, 23). Sam Chrystus ukaże swoją osobę jako ostateczne objawienie właśnie przez taki sam obraz: "Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" (J 8, 12).