Kim jest nowy biskup warszawsko-praski?

W czasie służby w Kołobrzegu był w kompanii liniowej. Uczestniczył w ćwiczeniach, wyjeżdżał na poligon. Kompanie kleryckie miały specjalne regulaminy i podlegały szczególnej indoktrynacji politycznej. W każdej drużynie alumnów było dwóch aktywistów młodzieżowych - oficerów politycznych. Służył w tym samym plutonie i w tej samej drużynie, co obecny biskup pomocniczy diecezji siedleckiej Henryk Tomasik, który zajmował łóżko nad klerykiem Głodziem. Spali na siennikach i nosili flanelowe onuce. Wraz z innymi alumnami w wojsku przechodził przez płot na Mszę św. do oddalonego o 4 km kościoła w Złocieńcu. Utkwiło mu w pamięci, że w czasie uroczystości milenijnych izolowano alumnów-żołnierzy od kontaktów z hierarchią. Kiedy biskupi przyjechali na uroczystości milenijne do Kołobrzegu, wówczas kleryków wywieziono do Brzyżyna. - 3 maja 1966 r. przebywaliśmy na poligonie i tylko z radia tranzystorowego śledziliśmy, w zaciszu lasu, wieczorną relację Radia Wolna Europa z uroczystości na Jasnej Górze - wspomina abp Głódź. Wizyty w Polsce zaczął wówczas składać przedstawiciel Stolicy Apostolskiej, abp Agostino Casaroli. Od niego, za pośrednictwem polskich biskupów, żołnierze w jednostkach kleryckich otrzymywali obrazki, jako wyraz pamięci Stolicy Apostolskiej. - Były to dla nas relikwie podnoszące nas na duchu - mówił biskup polowy. Natomiast brygadę saperów, w której służył w Podjuchach przekształcono w samodzielny batalion ratownictwa terenowego. Więcej było wówczas pracy fizycznej i upolitycznienia niż ćwiczeń wojskowych. We Francji i we Włoszech Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1970 r. z rąk bp Henryka Gulbinowicza, po czym pracował duszpastersko w Szudziałowie na Białostocczyźnie i wśród Polonii w Paryżu, gdzie studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego tamtejszego Instytutu Katolickiego. Przez dwa lata kontynuował studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, po czym wyjechał do Rzymu, gdzie doktoryzował się w Papieskim Instytucie Wschodnim w zakresie wschodniego prawa kanonicznego. W 1980 r. był pracownikiem nadzwyczajnego Synodu Biskupów w Rzymie, potem zaś krótko pracował w Kurii Arcybiskupiej i Sądzie Arcybiskupim w Białymstoku, był też dyrektorem studium katechetycznego i kapelanem "Solidarności" Regionu Białystok. W 1981 r. rozpoczął pracę w Watykanie, w Kongregacji Kościołów Wschodnich, gdzie kierował sekcją Kościoła obrządku bizantyjsko-ukraińskiego oraz sekcją Kościoła na Białorusi obrządku bizantyjsko-ruteńskiego. W 1984 r. otrzymał godność prałata. Pełnił też posługę duszpasterską w obozie dla emigrantów z Polski w Pavonie i współpracował z Sekcją Polską Radia Watykańskiego.