Nagroda za roraty

Dziwi się nawet Kościół Metody wychowawcze stosowane w parafii św. Zygmunta są dziwne nawet dla samych duchownych. Kiedy o sprawie dowiedział się od nas ojciec Wacław Oszajca, redaktor naczelny "Przeglądu Powszechnego" , powiedział. - Mam mieszane uczucia. Z jednej strony, jak widać, taka forma zachęcania do uczestnictwa we mszy świętej sprawdza się. Z drugiej jednak prezenty powinny być skromniejsze - uważa duchowny. Jego zdaniem, wartość materialna wszystkich upominków powinna być do siebie zbliżona. Tymczasem w parafii św. Zygmunta za sześć karteczek dzieci dostaną w tym roku tylko aniołka czy kalendarz ścienny, natomiast za 17 już grę komputerową czy trójwymiarowe puzzle przedstawiające szopkę. - Sądzę także, że wiara powinna być bezinteresowna - mówi o. Oszajca. - Dzieci co prawda odbierają świat inaczej niż my, ale boję się, że takie metody nauczą je, że nic nie jest bezinteresowne. W tym przypadku jedyną nagrodą powinno być przeżycie duchowe. Gazeta porozmawiała na ten temat z Józefą Hennelową, zast. red. nacz. "Tygodnika Powszechnego", rozmawia Katarzyna Jaroszyńska - Czy Pani zdaniem nagradzanie dzieci za to, że chodzą na msze, jest gorszące? - Raczej nie. Myślę, że problem byłby dużo większy, gdyby stosowano na dzieciach sankcje za to, że tego nie robią. Byłabym zgorszona, gdyby karą za nieobecność było umieszczenie nazwiska danego dziecka na jakiejś tablicy czy obniżenie mu oceny z religii. Ale nagradzanie go za to, że jest pilne i mimo wczesnej godziny idzie do kościoła, żeby spotkać się z Bogiem, jest jak najbardziej w porządku. Myślę, że księża w tej parafii myśleli przede wszystkim o tym, a ponadto chcieli stać się świętymi Mikołajami. - A nie obawia się Pani, że takie metody zachęcania dzieci do uczestnictwa we mszy zaowocują u nich materialistycznym podejściem do świata? - Mogłoby się tak stać, gdyby były nadużywane. Tymczasem, stosuje się je jedynie w przypadku rorat. A te odbywają się tylko 28 dni w roku. Dla dzieci najważniejsze jest to, że zaczynają się wczesnym rankiem. Większość maluchów chce się wyspać i nawet nie myśli o tym, żeby o 6.30 być już w kościele. Kiedy raz się je tam zwabi i zobaczą, że poranna msza może być bardzo miła, następnym razem pójdą z własnej woli. - Czyli zbyt częstego stosowania metody nagradzania w domu także Pani nie poleca? - Tak. Ten chwyt pedagogiczny może na początku pomagać, a potem wyjść dziecku na niekorzyść. Nie może mu się zakodować, że za wszystko jest nagroda. Ale cukierek za piątkę w szkole to też chyba nic złego. Od redakcji: Rozdawania nagród dzieciom przychodzącym na Msze św. roratnie nie wymyślono dopiero teraz w Warszawie. Przed kilkudziesięciu laty również można było otrzymać po Mszy św. roratniej różne nagrody. Aby wziąć udział w losowaniu trzeba było zwykle odpowiedzieć na jakieś proste pytanie zadane poprzedniego dnia. Z dziennikarskich doniesień wynika, że na Bielanach wystarczy sama obecność. Czy to źle? Czy to przekupywanie dzieci? Może tak być, ale nie musi. Trzeba by ten konkretny przypadek dokładnie zbadać. Szerszym problemem jest stosowanie w ewangelizacji metod ze świata marketingu. Albo odwrotnie. Marketing wiele nauczył się od głosicieli Dobrej Nowiny. Wydaje się, że nagłaśnianie sprawy rorat na Bielanach nie wynika z zatroskania o Kościół, ale jest kolejnym przejawem szukania przez media łatwej sensacji. Już kilka dni temu dziennikarka jednej z radiostacji dzwoniła do naszej redakcji z prośbą o skomentowanie opisanej w tekście praktyki. Najbardziej zastanawia nas powoływanie się w tekście Życia Warszawy na autorytet byłego wysokiego funkcjonariusza PZPR. Czyżby nikt inny nie chciał powiedzieć tego, co sobie założył autor "sensacyjnego" artykułu o roratach? redakcja portalu Wiara.pl Porozmawiaj o tym na FORUM