Audiencja środowa: Papież jest chory

Dla Apostoła Chrystus jest zarówno zasadą spójności ("wszystko w Nim ma istnienie"), pośrednikiem ("przez Niego"), jak i ostatecznym przeznaczeniem, ku któremu dąży całe stworzenie. On jest "pierworodnym między wielu braćmi" (Rz 8, 29), czyli jest w pełnym tego słowa znaczeniu Synem w wielkiej rodzinie dzieci Bożych, w którą włącza nas Chrzest. 3. W tym miejscu przenosimy wzrok ze świata stworzenia na świat historii: Chrystus jest "Głową Ciała - Kościoła" (Kol 1, 18) i jest nią już w wyniku swego Wcielenia. Wszedł On bowiem we wspólnotę ludzką, aby podtrzymać ją i stworzyć z niej «ciało», to znaczy harmonijną i owocną jedność. Trwałość i wzrost człowieczeństwa mają w Chrystusie swój korzeń, życiowy punkt oparcia, "początek". Właśnie dzięki temu prymatowi Chrystus może stać się początkiem zmartwychwstania wszystkich, "pierworodnym pośród umarłych", albowiem "w Chrystusie wszyscy będą ożywieni... Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa" (1 Kor 15, 22-23). 4. Zbliżając się do końca hymn głosi "pełnię", po grecku pleroma, którą Chrystus ma w sobie jako dar miłości Ojca. Jest to pełnia boskości, która promieniuje zarówno we wszechświecie, jak i w człowieczeństwie, stając się źródłem pokoju, jedności, doskonałej harmonii (Kol 1, 19-20). To "pojednanie" i "wprowadzanie pokoju" dokonuje się za pośrednictwem "krwi krzyża", która nas usprawiedliwia i uświęca. Przelewając swą krew i dając samego siebie, Chrystus rozlał pokój, który w języku biblijnym jest syntezą dóbr mesjanistycznych i zbawczą pełnią, obejmującą całą stworzoną rzeczywistość. Hymn kończy się więc jasnym widnokręgiem pojednania, jedności, harmonii i pokoju, nad którym wznosi się uroczyście postać jego twórcy, Chrystusa, "umiłowanego Syna" Ojca. 5. Nad tą bogatą perykopą rozmyślali pisarze starożytnej tradycji chrześcijańskiej. Święty Cyryl Jerozolimski w jednym ze swych dialogów, cytuje Pieśń z Listu do Kolosan, aby odpowiedzieć anonimowemu rozmówcy, który zadał mu pytanie: "Czy więc możemy powiedzieć, że Słowo zrodzone przez Boga Ojca cierpiało za nas w swym ciele?" Odpowiedź, idąc za pieśnią, jest twierdząca. Istotnie, stwierdza Cyryl, "obraz Boga niewidzialnego, pierworodnego wszelkiego stworzenia, widzialnego i niewidzialnego, dla którego i w którym wszystko istnieje, został dany Kościołowi - powiada Paweł - jako głowa: jest On ponadto pierwszym narodzonym pośród umarłych", to znaczy pierwszym z szeregu umarłych, którzy zmartwychwstają. To On, mówi dalej Cyryl, "uczynił to wszystko, co należy do człowieka podług ciała i «przecierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę»" (Hbr 12, 2). My powiadamy, że ani jeden zwykły człowiek, choćby nie wiem, jak obdarzony zaszczytami, przez swoje połączenie z Nim nie został za nas poświęcony, lecz to sam Pan chwały, Ten, który został ukrzyżowany" (Perché Cristo e uno: Collana di Testi Patristici, XXXVII, Roma 1983, p. 101). W obliczu tego Pana chwały, znaku najwyższej miłości Ojca, my także zanosimy nasz śpiew chwały i padamy na twarz w geście adoracji i dziękczynienia.