Anioł Pański: Adwentowe odnawianie świata

Zwyczaj stawiania na placu szopki oraz choinki wprowadził Jan Paweł II w 1982 roku. W szopce od początku znajdują się figury zamówione przez św. Wicentego Pallotti, drzewko zaś za każdym razem przybywa z innego kraju bądź regionu Włoch. W 1997 r. pochodziło z Zakopanego, w tym roku ofiarodawcą jest Austria. Publikujemy cały tekst papieskiego przemówienia. Drodzy bracia i siostry! W dzisiejszą niedzielę rozpoczyna się Adwent, czas wielkiego religijnego oczekiwania, przepełniony nadzieją i duchowym wyczekiwaniem: za każdym razem, gdy wspólnota chrześcijańska przygotowuje się do pamiątki narodzin Odkupiciela, odczuwa w sobie przypływ radości, która w jakimś stopniu udziela się całemu społeczeństwu. W Adwencie lud chrześcijański przeżywa na nowo dwojaki ruch ducha: z jednej strony wznosi oczy ku ostatecznemu celowi swego pielgrzymowania przez dzieje, które jest chwalebnym powrotem Pana Jezusa; z drugiej, wspominając z przejęciem Jego narodziny w Betlejem, pochyla się nad Szopką. Nadzieja chrześcijan nakierowana jest na przyszłość, lecz pozostaje solidnie zakorzeniona w wydarzeniu z przeszłości. W pełni czasów Syn Boży narodził się z Dziewicy Maryi: "zrodzony z niewiasty, zrodzony pod Prawem", jak pisze apostoł Paweł (Gal 4,4). Ewangelia wzywa nas dzisiaj, byśmy czuwali w oczekiwaniu na ostatnie przyjście Chrystusa. "Czuwajcie! - mówi Jezus - bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie" (Mk 13, 35.37). Krótka przypowieść o panu domu, który wyruszył w podróż i sługach, którzy mieli go zastąpić, ukazuje, jak ważne jest, ażeby być gotowym na przyjęcie Pana, kiedy niespodziewanie przybędzie. Wspólnota chrześcijańska czeka z niecierpliwością na Jego ukazanie się, a apostoł Paweł, pisząc do Koryntian, wzywa ich, aby zaufali wierności Boga i żyli tak, aby być "bez zarzutu" (por. 1 Kor 1,7-9) w dniu Pana. Bardzo słusznie zatem na początku Adwentu liturgia każe nam błagać słowami Psalmu: "Okaż nam, Panie, swoją łaskawość i daj nam swoje zbawienie!" (Ps 85, 8). Moglibyśmy powiedzieć, że Adwent jest czasem, gdy chrześcijanie powinni obudzić w swoich sercach nadzieję na to, że z Boża pomocą, mogą odnowić świat. Dlatego chciałbym przypomnieć i dzisiaj konstytucję Soboru Watykańskiego II "Gaudium et spes" o Kościele w świecie współczesnym: jest to tekst głęboko przepojony chrześcijańską nadzieją. Mam tu na myśli szczególnie n. 39, zatytułowany "Ziemia nowa i nowe niebo". Czytamy tam: "Pouczeni jesteśmy, że Bóg gotuje nowe mieszkanie i nową ziemię, gdzie mieszka sprawiedliwość (por. 2 Kor 5,2; 2 P 3, 13). Oczekiwanie jednak nowej ziemi nie powinno osłabiać, lecz ma raczej pobudzać zapobiegliwość, aby uprawiać tę ziemię". Dobre owoce naszej zapobiegliwości odnajdziemy bowiem, kiedy Chrystus przekaże Ojcu swoje wieczne i powszechne królestwo. Niechaj Najświętsza Maryja, Dziewica Adwentu, wyjedna nam, abyśmy przeżywali ten czas łaski z czujnością i pracowicie, czekając na Pana. Po modlitwie Anioł Pański. (po polsku) Pozdrawiam pielgrzymów z Polski, a zwłaszcza biskupów przybyłych z wizytą "ad limina Apostolorum". W pierwszą niedzielę Adwentu modlimy się, aby ten czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana był owocny w łaski. Wszystkim z serca błogosławię.