Papież nie jest gwiazdą popkultury

Nawet jeśli pani Monroe w życiu przypominała swe bohaterki, nigdy nie uwierzę, że była tak głupia, by na serio porównywać się z papieżem Janem XXIII - czytamy w recenzji monodramu "Marilyn i papież. Listy między niebem a piekłem", zamieszczonej w Rzeczpospolitej.

A założenie istniejącego między nimi podobieństwa jest osią nowego spektaklu Teatru Polonia - "Marylin i papież. Listy między niebem a piekłem" - pisze Paulina Wilk. Monodram Ewy Kasprzyk jest adaptacją książki niemieckiej autorki Dorothei Kuehl-Martini. Aktorka (a właściwie jej duch, bo dialog rozgrywa się już po śmierci gwiazdy) rozmawia ze zdjęciem papieża wyrwanymz "L'Osservatore Romano". Miota się między kpinami z wizerunku seksbomby a nudnymi wynurzeniami o traumatycznym dzieciństwie i nieudanych małżeństwach. Dowcip nie bawi, a smutne tony rażą tanim melodramatyzmem. - Wiele nas łączy - mówi do papieża Marilyn. - W końcu oboje mamy władzę i oboje dostarczamy naszej publiczności dużej ilości wzruszeń. Takie konfrontowanie bogini seksu z boskim namiestnikiem jest nadużyciem - z punktu widzenia historii niewybaczalnym, co gorsza mocno już nieświeżym. Nie zgadzam się na stawianie znaku równości między papieżem, który zapoczątkował Sobór Watykański II i głębokie zmiany w Kościele katolickim, a gwiazdą, która swój wieczny żywot w naszej pamięci otrzymała w prezencie od mediów. I nie występuję tu w obronie Kościoła, ale jako dziecko popkultury. Z wpatrywania się w MTV pamiętam, że już 20 lat temu Madonna prowokowała, łącząc erotyzm z religijnymi pozami. I co najmniej 15 lat temu zrozumiała, że to wyczerpana formuła. Od młodej Marty Ogrodzińskiej, reżyser tego spektaklu, oczekuję, że zajmuje się sztuką, bo o coś jej chodzi. Że poszuka czegoś więcej niż trywialnych faktów z życia znanych postaci. Faktów nieskładających się niestety ani na pogłębione portrety, ani na komentarz wymierzony w kulturę masową, która śmie nawet papieża przeżuć jak kolejną megagwiazdę. Na domiar złego Ewie Kasprzyk nie udało się oddać dwuznacznego emploi Monroe, co zresztą z definicji jest zadaniem karkołomnym. To ważne, że Teatr Polonia pozwala się uczyć młodym reżyserom, choćby i na błędach. Ale może trzeba zacząć od lekcji dobrego smaku. Dorothea Kuehl-Martini, "Marilyn i papież. Listy między niebem a piekłem", przekład Magdalena Mijalska, adaptacja Remigiusz Grzela, reżyseria Marta Ogrodzińska, scenografia Diana Marszałek, kostiumy Tomasz Ossoliński, premiera 13 maja 2006 r., Teatr Polonia, Warszawa

«« | « | 1 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Autoreklama

Autoreklama

Kalendarz do archiwum

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
9°C Piątek
rano
15°C Piątek
dzień
17°C Piątek
wieczór
15°C Sobota
noc
wiecej »