Pisanie o tym jest trudne z dwóch powodów. Po pierwsze: informacje z przebiegu spotkań nie wypływają – poza drobnymi przeciekami – na zewnątrz. Po drugie: podejmowanie tematów tajnych stowarzyszeń, klubów i nieformalnych konferencji jest obciążone ryzykiem skwitowania tego tradycyjnym hasłem: „spiskowa teoria dziejów”. Tym pojemnym, ironicznym określeniem zamyka się właściwie każdą próbę sensownej dyskusji o decyzjach podejmowanych za kulisami oficjalnej polityki.