Warszawa: Niebawem nowy tygodnik katolicki

Nowy tygodnik - w zamiarze jego twórców - ma być kontynuacją "Tygodnika Warszawskiego", znanego pisma o charakterze chrześcijańsko-społecznym, brutalnie zamkniętego przez komunistyczne władze w 1948 roku. Redaktorem naczelnym nowego tygodnika ma być Zbigniew Żbikowski. W radzie pisma zasiądą dawni redaktorzy "Tygodnika Warszawskiego", prof. Wiesław Chrzanowski i Olgierd Budrewicz, a w roli kapelana ks. Józef Maj. Środowiskiem inicjującym obecną wersję "Tygodnika Warszawskiego" jest Towarzystwo im. Św. Stanisława ze Skarbimierza. Jego zadaniem, jak czytamy w opublikowanej przez Towarzystwo nocie informacyjnej, jest: "Skupianie ludzi oddanych sprawie zachowania, przywracania i rozwoju w społeczeństwie polskim jego świadomości narodowej i wartości chrześcijańskich jako czynników wspólnie tworzących jego tożsamość". Towarzystwo skupia 94 członków, w tym 45 pracowników naukowych. Prezesem jest prof. Grażyna Julia Łypacewicz z Polskiej Akademii Nauk, a jej zastępcą prof. Wiesław Jan Wysocki, kierownik Katedry Historii Najnowszej z UKSW. Jak deklaruje ks. Józef Maj, nowy tygodnik będzie koncentrować się na ważnych tematach społecznych, naświetlając je od strony społecznego nauczania Kościoła, interesować się też będzie szczególnie tematyką wychowania i edukacji. Ma być również ważnym instrumentem ewangelizacji, formacji aktywnego w życiu publicznym laikatu, kształtowania postaw patriotycznych oraz informacji i dyskusji na aktualne tematy. Sygnalny numer pisma ma ukazać się z datą 22 września, a systematycznie "Tygodnik Warszawski" ukazywać się będzie od początku przyszłego roku. System dystrybucji opierać ma się głównie na istniejących stowarzyszeniach katolickich. Tygodnik będzie mieć 24 strony formatu A-2. "Tygodnik Warszawski" był pismem katolickim wydawanym w Warszawie w latach 1945-1948 przez powołany przez bp. Zygmunta Choromańskiego Katolicki Komitet Wydawniczy, (późniejsze katolickie Towarzystwo Wydawnicze "Rodzina Polska" spółka z o.o). Pierwszy numer tygodnika ukazał się 11 listopada 1945 r., pod roboczym tytułem "Pismo katolickie poświęcone zagadnieniom życia narodowego". Wśród działaczy katolickich, którzy pracowali przy tworzeniu pisma dominującą rolę odgrywały osoby związane z przedwojennym obozem narodowym(do połowy 1946 r.) a następnie z chrześcijańską demokracją (SP, Unia). Redaktorem naczelnym od 1946 r był ks. Zygmunt Kaczyński, przed wojną założyciel Katolickiej Agencji Prasowej. Tworzył on linię ideową pisma. Na jego łamach opowiadano się za państwem odwołującym się do wartości chrześcijańskich, prywatną własnością, dobrymi stosunkami z ZSRR. Uznawano granice powojennej Polski i potrzebę reformy rolnej. Jednakże zdecydowanie sprzeciwiano się kolektywizacji rolnictwa, nacjonalizacji całej gospodarki oraz metodom działania władzy komunistycznej i działalności aparatu bezpieczeństwa. Zmiana sytuacji politycznej po sfałszowanych wyborach do sejmu w 1947 r. spowodowała zwiększenie napięć między redakcją pod przewodnictwem ks. Kaczyńskiego a władzami. Poglądy prezentowane w "Tygodniku Warszawskim" były ostro atakowane w prasie rządowej. Sprzyjały temu powojenne postawy opozycyjne oraz działalność niepodległościowa w czasie wojny osób związanych z "Tygodnikiem" (m. in. Wiesława Chrzanowskiego, Adama Grabowskiego, Jerzego Brauna). Środowisko "Tygodnika" było rozpracowywane przez UB w ramach operacji "Miecz". Jako pierwszych aresztowano: ks. Edwarda Grzechnika, Hannę Iłowiecką, i Kazimierza Studentowicza. 31 sierpnia 1948 r. płk Julia Brystgier z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego wydała polecenie zrewidowania pomieszczeń redakcji "Tygodnika" oraz mieszkań jego redaktorów i współpracowników, których następnie aresztowano. Ostatnimi zatrzymanymi w ramach tej akcji był Jerzy Braun z żoną, za którymi wysłano ogólnopolski list gończy. W trakcie śledztwa starano się nakłonić do współpracy grono młodych redaktorów pisma, redagujących tzw. "Kolumnę Młodych Tygodnika Warszawskiego" (Wiesław Chrzanowski, Andrzej Kozanecki i Tadeusz Przeciszewski). Płk. Julia Brytygier proponowała im powierzenie kierowania redakcją, w zamian za publikację artykułu potępiającego " antypolską politykę" papieża Piusa XII. Propozycja ta spotkała się ze zdecydowaną odmową redaktorów, czego skutkiem było definitywne zamknięcie pisma oraz zasądzenie wszystkim długoletnich wyroków więzienia. Sądy wojskowe wydały następujące wyroki na wszystkich aresztowanych członków redakcji: Józef Kwasiborski - dożywocie, Jerzy Braun - dożywocie, Jan Hoppe - dożywocie, Antoni Antczak - 15 lat więzienia (zmarł w więzieniu we Wronkach 31 sierpnia 1952 r.), Stanisław Bukowski - 15 lat więzienia, Kazimierz Studentowicz - 15 lat więzienia, Konstanty Turowski - 15 lat więzienia, Anna Braun - 15 lat więzienia, Cecylia Becker - 15 lat więzienia, Adam Grabowski - 14 lat więzienia, ks. Zygmunt Kaczyński - 10 lat więzienia (zmarł w więzieniu na Rakowieckiej 13 maja 1953 r.), Wiesław Chrzanowski - 8 lat więzienia, Tadeusz Kudliński - 7 lat więzienia, Antoni Madej - 7 lat więzienia, Andrzej Kozanecki - 7 lat więzienia, Tadeusz Przeciszewski - 7 lat więzienia i ks. Edward Grzechnik - 6 lat więzienia.