Kanada: Wskazania nt. postępowania w przypadkach pedofilii

Dokument ten ma pomóc w uściśleniu diecezjalnych zasad, które określają, jak zapobiegać takiemu wykorzystywaniu oraz jak reagować na skargi wobec księży i świeckich pracowników Kościoła w sprawie ewentualnego wykorzystywania seksualnego dzieci. Wszystko po to, by „stworzyć bezpieczne środowisko dla działalności duszpasterskiej, w której ochrona najmłodszych jest imperatywem”. Kanadyjscy biskupi zajęli się problemem wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych ponad 20 lat temu. W 1992 r. opublikowali raport powołanego w tej sprawie komitetu, pt. „Od bólu do nadziei”, zawierający zalecenia dla wiernych, księży, biskupów i konferencji episkopatu. Obecne „Wskazania” „powtarzają, wyjaśniają i wzmacniają” te zalecenia, aby każda diecezja „przyjęła skuteczne metody zapobiegania wykorzystywaniu, odpowiadania na dotyczące go skargi i zmniejszania jego ryzyka”. Autorzy nowego dokumentu nie określają szczegółowo, jakie działania powinny podejmować kanadyjskie diecezje, biorąc pod uwagę, że istnieją między nimi znaczne różnice, również pod względem prawa. Postanowili więc wymienić elementy, które powinny zawierać diecezjalne zasady i przypomnieć najważniejsze zalecenia dokumentu z 1992 r. Za ukształtowanie polityki, która odpowiada specyfice danej diecezji, oraz za przyjęcie zgodnego ze „Wskazaniami” zbioru zasad odpowiedzialny jest biskup diecezjalny. Konferencja episkopatu uznała, że w każdej diecezji powinien być ustanowiony delegat biskupa i jego zastępca oraz komitet doradczy i osoba odpowiedzialna za kontakty z mediami. Do delegata biskupa zgłaszane ma być każde, nawet pozbawione mocnych podstaw, podejrzenie, że ksiądz lub świecki pracownik Kościoła dopuścił się wykorzystania seksualnego. Przyjmowane w diecezjach zasady mają też zapewniać specjalne wsparcie i opiekę duszpasterską nad wspólnotami wiernych, dotkniętych problemem wykorzystywania seksualnego dzieci. Zasady powinny zawierać również sposoby zapobiegania, takie jak system monitorowania osób mających pracować z dziećmi w ramach diecezji oraz program szkoleniowy, który systematycznie powinna przechodzić każda z takich osób, a także prowadzone w porozumieniu z rodzicami programy informacyjne dla dzieci nt. wykorzystywania seksualnego. Diecezjalne zasady mają też pomóc w realizacji zaleceń pochodzących z dokumentu „Od bólu do nadziei”, dotyczących wspierania księży i służenia im radą oraz wybierania kandydatów na księży i kształcenia przyszłych kapłanów, a także wytycznych z kolejnego dokumentu pt. „Odpowiedzialność w posłudze”, wydanego przez Kanadyjską Konferencję Biskupów w 1996 r. „Wskazania” wymagają również, by diecezjalne zasady były napisane w jasny sposób i były dostępne dla wszystkich wiernych. Publikowane mają być w formie broszur i na stronie internetowej diecezji. Opublikowany 21 stycznia 2008 r. dokument kanadyjskich biskupów przyjęty został przez Radę Stałą konferencji episkopatu w lipcu 2007 r., zaś w październiku został rozpatrzony i poprawiony przez Zgromadzenie Plenarne.