Grekokatolicy: Początek Wielkiego Postu

W odróżnieniu od łacinników wiernych tradycji bizantyjskiej w pierwszy dzień postu obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a także nabiału - czytamy w artykule www.grekokatolicy.pl. Atmosferę postu wschodnim chrześcijanom przybliża nabożeństwo „Kanon pokutny św. Andrzeja z Krety", które sprawuje się między innymi w pierwszym tygodniu postu. Kanon pokutny jest formą modlitwy, która przypomina człowiekowi przyczynę jego upadku, ale także pokazuję duszy drogę do nawrócenia i świętości. Owa modlitw wymaga zaangażowania nie tylko duchowego, ale także fizycznego poprzez oddawanie doziemnych pokłonów. Wielki Post jest okresem aliturgicznym - czytamy dalej - tzn. nie sprawuje się w nim Boskiej Liturgii. W okresie Wielkiego Postu szczególną rolę odgrywają: Liturgia Świętego Bazylego Wielkiego, którą odprawia się 10 razy w roku liturgicznym - w Wigilię Bożego Narodzenia, Wigilię Chrztu Pańskiego, w dzień Św. Bazylego Wielkiego, we wszystkie niedziele Wielkiego Postu, w Wielki Czwartek i Wielką Sobotę.; oraz Liturgia Świętego Grzegorza Wielkiego - Liturgia Uprzednio Poświęconych Darów: odprawia się w środy i piątki Wielkiego Postu, w czwartek 5-go tygodnia Wielkiego Postu i Wielki Poniedziałek, Wtorek i Środę. Na liturgii tej nie odbywa się konsekracja. Są to nieszpory połączone z udzieleniem Komunii Świętej, którą konsekruje się na niedzielnej Boskiej Liturgii. Już apostołowie i pierwsza chrześcijańska wspólnota zamiast świętowania dnia żydowskiej Paschy, upamiętniała Chrystusową męki i śmierć - przypomina www.grekokatolicy.pl. Rocznica śmierci Chrystusa była dla nich bardzo smutnym dniem. Dlatego, aby należycie upamiętnić ów dzień, pierwsi chrześcijanie zachowywali post. W taki oto sposób pierwsza chrześcijańska Pascha przyjęła postać postu. Zgodnie ze świadectwem św. Ireneusza pierwszy post trwał zaledwie 1-2 dni i nie był okresem przedpaschalnym, ale uważany był za samą Paschę. W III wieku przedpaschalny post w niektórych Kościołach trwał tydzień. Jest to okres, który dzisiaj określamy Wielkim Tygodniem. Przy końcu III wieku, Wielki Post wynosi już 40 dni. W IV wieku mamy już pierwsze świadectwa o istnieniu czterdziestodniowego postu. Chociaż mówi się o czterdziestodniowym poście, jednak w Kościele Wschodnim trwa on tylko 36 dni. Siedem tygodni postu bez sobót i niedziele - które są wyłączone z postu - daje zaledwie 35 dni. Do tej liczby należy dodać jeszcze Wielką Sobotę i połowę nocy prze świętem Paschy, którą też uważa się za okres postny i wówczas nasz czterdziestodniowy (symboliczny) post będzie miała 36 dni, co stanowi jedną dziesiątą całego roku. W Kościele rzymskokatolickim Wielki Post wynosi sześć tygodni, dlatego, że łacinnicy również sobotę zaliczają do dni postnych. Widzimy, że również u łacinników Wielki Post trwał w sumie 36 dni. Dlatego, aby mieć pełnych czterdzieści dni, łacinnicy w VII wieku dodali na początku postu cztery dni. Z tej przyczyny Zachód rozpoczyna obecnie post w Środę Popielcową, tzn. w środę naszego (Wschodniego) pierwszego tygodnia postu. Liczba 40, podobnie jak liczby 3, 7 i 9 są liczbami symbolicznymi. Dlatego liczba ta weszła do przedpaschalnego postu raczej ze względów symbolicznych, niż dogmatycznych. W Stary Testamencie czytamy: o 40 dniowym potopie, o 40 letniej wędrówce Izraelskiego narodu, o 40 dniowym poście Mojżesza, o 40 dniowej podróży proroka Eliasza na górę „uk. Choryw". W Nowym Testamencie czytamy, że: 40 dnia Józef i Maryja przynoszą Jesusa do świątyni, o 40 dniowym poście Jezusa na pustyni, o 40 dniowy przebywaniu Jezusa Chrystusa na ziemi po zmartwychwstaniu. Chociaż dzisiejsze czasy dokonały wiele zamian w prawie kościelnym, tradycji i dyscyplinie. XX wiek przyniósł załagodzenie wszystkich postów również i Wielkiego Postu. Nie zmienia to faktu, że czas czterdziestodniowego postu ma swe głębokie znaczenie dla duchowego życia każdego chrześcijanina. Może dzisiaj z różnych przyczyn nie możemy tak srogo pościć, jak pościli nasi przodkowie, ale także dzisiaj spoczywa na nas obowiązek duchowego postu, walki z naszymi grzechami i złymi skłonnościami, obowiązek modlitwy i dobrych uczynków. Pamiętajmy, że nasze duchowe odrodzenie (odnowienie) jest właściwym i najważniejszym celem wielkiego Postu.