Anioł Pański: Skarb, który należy wydać, zainwestować, dzielić z wszystkimi

Za KAI publikujemy cały tekst papieskiego rozważania: Słowo Boże dzisiejszej niedzieli – ostatniej w roku liturgicznym – wzywa nas, byśmy czuwali i aktywnie oczekiwali na powrót Pana Jezusa na końcu czasów. Ewangelia przytacza znaną przypowieść o talentach, którą opowiada nam św. Mateusz (25, 14-30). „Talent” był starożytna monetą rzymską o dużej wartości i właśnie ze względu na wielką popularność tej przypowieści stał się synonimem wrodzonych darów, jakie każdy ma obowiązek tak wykorzystać, by wydały owoce. W istocie tekst mówi o „pewnym człowieku który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek” (Mt 25, 14). Człowiek z przypowieści przedstawia samego Chrystusa, sługami są uczniowie, a talentami są dary, jakie powierza im Jezus. Dlatego dary te, oprócz naturalnych przymiotów, przedstawiająją bogactwa, jakie Pan Jezus pozostawił nam w dziedzictwie, abyśmy sprawili, że przyniosą owoce: Jego Słowo, zdeponowane w świętej Ewangelii; Chrzest, który odnawia nas w Duchu Świętym; modlitwa – „Ojcze nasz” – którą zanosimy do Boga jako dzieci zjednoczone w Synu; Jego przebaczenie, które kazał nieść wszystkim; sakrament Jego Ciała złożonego w ofierze i Jego przelanej Krwi. Jednym słowem: Królestwo Boga, którym jest On sam, obecny i żywy pośród nas. Oto skarb, jaki Jezus powierzył swoim przyjaciołom na zakończenie swej krótkiej ziemskiej egzystencji. Dzisiejsza przypowieść kładzie nacisk na wewnętrzną postawę, z jaką należy przyjąć i docenić ten dar. Błędną postawą jest strach: sługa, który boi się swego pana i obawia się jego powrotu, chowa monetę w ziemi i nie przynosi ona żadnego owocu. Dzieje się tak na przykład w przypadku tych, którzy otrzymawszy chrzest, Komunię św. i bierzmowanie, zakopują potem te dary z powodu uprzedzeń, fałszywego obrazu Boga, paraliżujących wiarę i płynących z niej dzieł, tak iż zdradza oczekiwania Pana. Jednakże przypowieść uwypukla bardziej jeszcze dobre owoce, przyniesione przez uczniów, którzy szczęśliwi z powodu otrzymanego daru, nie ukrywali go lękliwie i zazdrośnie, lecz pozwolili, by wydał owoc, dzieląc się nim i rozdając. W ten oto sposób, to czym obdarzył nas Chrystus, pomnaża się, gdy dar ten rozdajemy! Jest to skarb, który należy wydać, zainwestować, dzielić z wszystkimi, jak nas uczy wielki zarządca talentów Jezusa - apostoł Paweł. Nauczanie ewangeliczne, jakie przynosi nam dzisiejsza liturgia wywarło także wpływ na płaszczyźnie historyczno-społecznej, krzewiąc wśród chrześcijan mentalność aktywną i przedsiębiorczą. Jednakże główne przesłanie dotyczy ducha odpowiedzialności, z jaką mamy przyjąć Królestwo Boże: odpowiedzialność wobec Boga i wobec ludzkości. Doskonałym wcieleniem tej postawy serca jest Maryja Panna, która otrzymawszy najcenniejszy z darów, samego Jezusa, z ogromną miłością ofiarowała Go światu. Prośmy Ją, by pomogła nam być „sługami dobrymi i wiernymi”, abyśmy mogli któregoś dnia mieć udział w „radości naszego Pana”. Zwracając się do Polaków Benedykt XVI powiedział: Dzisiejsza liturgia przypomina, że Bóg Stwórca dał każdemu i każdej z nas tyle talentów, ile potrzeba do godziwego życia, do czynnej miłości braci i do wzrastania w świętości. Jesteśmy wezwani do korzystania z tego dobra i do pomnażania go w świecie, w którym żyjemy. Niech w tym dziele towarzyszy nam Boże błogosławieństwo.