Prześladowania trwają

Spalone kościoły, zburzone domy, zniszczone sprzęty liturgiczne. Ale nie tylko. Gwałcone kobiety, pobici mężczyźni. Wystraszeni ludzie chroniący się po lasach. No i wielu zabitych. To obraz okropieństw docierający do naszego kraju. Oglądany z perspektywy ciepłego domu i popołudniowej kawy z ciasteczkiem na pewno wielu wydaje się czymś równie nierzeczywistym, jak kolejna przygoda superagenta w kasowym filmie. A jednak to dzieję się naprawdę. Ten strach, te łzy są jak najbardziej realne. W kulturze Zachodu zwykło się w ostatnich dziesięcioleciach przedstawiać religie Wschodu jako najbardziej pokojową alternatywą dla złego, skażonego wojnami religijnymi chrześcijaństwa. Przeciwstawiano ciasne, spętane dogmatami umysły chrześcijan, miłującym niejednoznaczność a przez to tolerancyjnym umysłom ludzi wyznających wiarę w wiele różnych bóstw. Zachwyt kulturą tego regionu doprowadził do powstania niezliczonych sekt, czerpiących pełnymi garściami z religijnej tradycji tego zakątku świata. W obliczu wydarzeń w Indiach wypadałoby ten sielankowy obraz mocno zrewidować. Zdaje sobie sprawę, że źródłem dzisiejszych niepokojów nie musi być sama religia, ale ekonomiczne interesy, zagrożone burzeniem przez chrześcijan starych podziałów kastowych albo zwykły, stary nacjonalizm. Nie zmienia to jednak faktu, że niechęć do chrześcijan jest motywowana religijnie. Dla sporej rzeczy publicystów świata zachodu, chętnie przypisujących całe zło popełnione przez chrześcijan samej istocie chrześcijaństwa, to na pewno ciekawe wyzwanie intelektualne. Czy pozwoli im dostrzec, że nieuczciwym jest oskarżanie samej religii za grzechy jej wyznawców? Wątpię. Nam, chrześcijanom żyjącym w spokojnej Polsce, pozostaje wesprzeć naszych prześladowanych braci. Modlitwą. Ten oręż jest najmocniejszy. Sprawia czasem cuda, o których ludziom się nie śniło.