Rotunda Panoramy Racławickiej do remontu

Dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu Piotr Oszczanowski powiedział PAP, że przetarg, który wyłoni wykonawcę remontu rotundy zostanie rozstrzygnięty pod koniec czerwca. "Chcielibyśmy rozpocząć prace jeszcze w tym roku i zakończyć w 2015. Ten harmonogram zależy jednak od tego, czy uda nam się pozyskać fundusze na kolejne fazy remontu" - mówił dyrektor.

Remontowi ma być poddana jedynie rotunda, która jest wpisana do rejestru zabytków, i infrastruktura wokół niej. Pracami renowacyjnymi nie zostanie objęte samo płótno, które - jak zaznaczył dyrektor - jest w bardzo dobrym stanie, a zabiegi konserwatorskie w tym przypadku podejmowane są na bieżąco.

Oszczanowski dodał, że remont nie powinien spowodować zamknięcia obiektu dla zwiedzających.

Władze Muzeum Narodowego we Wrocławiu chcą, aby zakończenie remontu uświetniło obchody 30. rocznicy prezentacji Panoramy Racławickiej w stolicy Dolnego Śląska. "To dzieło cieszy się niesłabnącą popularnością wśród zwiedzających. W ciągu 30 lat Panoramę Racławicką obejrzało ponad 8,5 mln widzów. Dla wrocławian, to dzieło jest również jednym z symboli Lwowa - miast, z którego wywodzi się wielu mieszkań stolicy Dolnego Śląska - i kultury kresowej" - mówił dyrektor.

Panorama Racławicka to monumentalny obraz olejny, który został namalowany przez kilku artystów na przełomie XIX i XX w. Jego głównymi autorami są Jan Styka i Wojciech Kossak. Obraz przedstawia epizod z insurekcji kościuszkowskiej - zwycięstwo wojsk polskich nad rosyjskimi w bitwie pod Racławicami (1794). Dzieło powstało w latach 1893-94 na zamówienie miasta Lwowa.

Ma 114 metrów długości i 15 wysokości. Po raz pierwszy zostało zaprezentowane we Lwowie w 1894 r. z okazji odbywającej się tam Powszechnej Wystawy Krajowej. Była to jednocześnie setna rocznica bitwy pod Racławicami.

We Wrocławiu od 1985 r. dzieło jest eksponowane w specjalnie do tego przystosowanym budynku rotundy. Ekspozycję obrazu uzupełnia sztafaż, ustawiony przed malowidłem i oświetlony tak, aby widz oglądający całość nie umiał odróżnić, gdzie kończą się ustawione na podłodze przed obrazem obiekty, a zaczyna sam obraz.