Napisała mi kobieta: „Jestem w drugim związku małżeńskim i ubolewam nad tym, że nie mogę przystąpić do Komunii św.”. Następnie uzasadniła pozostawanie w nowym związku, który zawarła długo po rozpadzie małżeństwa: bo „pierwsze małżeństwo było koszmarem”, bo trzeba było dzieci godnie wychować, bo ten drugi mężczyzna był schorowany. Potem przedstawiła zalety obecnego stanu, po czym stwierdziła: „Chodzimy co niedzielę na Mszę i żal nam się robi, jak inni przystępują do stołu Pańskiego, a my nie”. Autorka kończy zdaniem: „Myślę, że Pan Jezus przyznałby mi rację”.