Benedykt XVI prosi o modlitwę w intencji pielgrzymki do Afryki

Drodzy bracia i siostry! Od wtorku 17 do poniedziałku 23 marca odbędę moją pierwszą podroż do Afryki. Udam się do Kamerunu, do stolicy Jaunde, by przekazać dokument roboczy Drugiego Zgromadzenia Specjalnego Synodu Biskupów dla Afryki, które będzie miało miejsce w październiku tu, w Watykanie; następnie udam się do Luandy, stolicy Angoli, kraju, który po długiej wojnie domowej odnalazł pokój i teraz wezwany jest do odbudowania się w sprawiedliwości. Poprzez tę wizytę zamierzam symbolicznie objąć cały kontynent afrykański: jego tysiąc odmienności i jego głęboko religijną duszę; jego prastare kultury i jego mozolną drogę rozwoju i pojednania; jego wielkie problemy, jego bolesne rany oraz jego ogromny potencjał i nadzieje. Zamierzam utwierdzać w wierze katolików, zachęcić chrześcijan do zaangażowania ekumenicznego, przynieść wszystkim orędzie pokoju, powierzone Kościołowi przez zmartwychwstałego Pana. Kiedy przygotowuję się do tej mojej podróży misyjnej, słyszę w duchu słowa apostoła Pawła, które liturgia daje nam do rozważenia w tę trzecią niedzielę Wielkiego Postu: „My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego – pisze Apostoł do chrześcijan Koryntu - który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą” (1 Kor 1, 23-24). Tak, drodzy bracia i siostry! Wyruszam do Afryki ze świadomością, że nie ma mam nic innego do zaoferowania i ofiarowania tym, których spotkam, jak tylko Chrystusa i Dobrą Nowinę Jego Krzyża, tajemnicę najwyższej miłości, miłości Bożej, która zwycięża wszelki opór człowieka i czyni możliwym nawet przebaczenie i miłość do nieprzyjaciół. Oto łaska Ewangelii zdolnej przemienić świat; oto łaska, która może odnowić także Afrykę, ponieważ rodzi nieprzepartą moc pokoju oraz głębokiego i radykalnego pojednania. Kościół nie dąży więc do celów gospodarczych, społecznych i politycznych; Kościół głosi Chrystusa, w przekonaniu, że Ewangelia dotknąć może serc wszystkich i przemienić je, odnawiając w ten sposób od wewnątrz osobę i społeczeństwo. 19 marca, właśnie w czasie wizyty apostolskiej w Afryce, obchodzić będziemy uroczystość św. Józefa, patrona Kościoła powszechnego, a także mojego patrona. Św. Józef, uprzedzony we śnie przez anioła, musiał uchodzić wraz z Maryją do Egiptu, do północno-zachodniej Afryki, by ocalić dopiero co narodzonego Jezusa, którego król Herod chciał zabić. Wypełniło się tym samym Pismo: Jezus stąpał śladami starożytnych proroków i podobnie jak lud Izraela, powrócił do Ziemi obiecanej po egipskiej niewoli. Niebieskiemu wstawiennictwu tego wielkiego Świętego zawierzam moją najbliższą pielgrzymkę oraz mieszkańców całej Afryki, wraz z wyzwaniami, jakie stoją przed nimi i nadziejami, jakie żywią. W szczególności myślę o ofiarach głodu, chorób, niesprawiedliwości, bratobójczych konfliktów oraz wszelkiej postaci przemocy, która niestety nie przestaje godzić w dorosłych i dzieci, nie oszczędzając misjonarzy, kapłanów, zakonników, zakonnice i wolontariuszy. Bracia i siostry, towarzyszcie mi w tej podróży waszą modlitwą, wzywając Maryję, Matkę i Królową Afryki. Po polsku papież powiedział: Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Dziś w liturgii słyszymy słowa: „Gorliwość o dom Twój pożera mnie". Dotyczą one troski o świątynię, ale odnoszą się także do Kościoła i do każdego wierzącego. Niech Wielki Post będzie czasem oczyszczania naszych serc, aby były godnym mieszkaniem Boga. Niech Bóg wam błogosławi.