Aktor fundamentalny

Ze sceną na rogu ul. Jagiellońskiej i pl. Szczepańskiego związany był od 1986 r. Po przyjeździe do Krakowa w 1974 r. grał zaś początkowo na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego.

- Tam pierwszy raz ujrzałem go 14 grudnia 1980 r. na scenie. Grał bardzo emocjonalnie, ale i bardzo dojrzale rolę Adama Chmielowskiego - Brata Alberta w prapremierowym przedstawieniu "Brata naszego Boga". Pamiętam ten spektakl do dziś. Był aktorem romantycznej siły, wirtuozem słowa i doskonałym technikiem scenicznym. Miał głęboki głos, wielki dynamizm aktorski i spokój wewnętrzny. We wszystkich formach wypowiedzi aktorskiej na planie filmowym, telewizyjnym, teatralnym, w radiu był autentyczny i prawdziwy. Zwano go "aktorem fundamentalnym". Takim go zapamiętamy - powiedział Dariusz Domański, krakowski publicysta teatralny.

30-letnia praca w Narodowym Starym Teatrze dała mu okazję do stworzenia wielu kreacji aktorskich, m.in. błazna-filozofa Clarina w wyreżyserowanym przez Jerzego Jarockiego spektaklu "Życie jest snem" Calderona. Pamiętna była również jego rola Barnabasa Nedostala w sztuce Adolfa Nowaczyńskiego "Wiosna narodów w cichym zakątku", wyreżyserowanej w 1987 r. przez Tadeusza Bradeckiego. Z upodobaniem grał  w sztukach Szekspira.

- Grał je w inscenizacjach Krystyny Skuszanki, Jerzego Krasowskiego, Andrzeja Wajdy, Rudolfa Zioło, Tadeusza Bradeckiego, Krzysztofa Jasińskiego i Krzysztofa Nazara. Jego szekspirowską przygodą życia była rola Shylocka w "Kupcu weneckim" w irlandzkim Kork. Grał po angielsku. Jeden z recenzentów napisał potem, że rola Grałka stwarza etyczne jądro sztuki. Daniel Olbrychski, zapytany przeze mnie, z którymi aktorami Starego Teatru najlepiej mu się współpracowało, odpowiedział bez wahania: "Za każdym razem, gdy wiedziałem, że stoję naprzeciwko Dymnej, Radziwiłłowicza, Treli, Bińczyckiego, Nowickiego, Stuhra, Grałka, Peszka czułem się lepiej" - wspomina D. Domański.

Jerzy Grałek urodził się 23 czerwca 1946 r. w Sosnowcu. Już w szkole średniej zagrał w Teatrze Lalki i Aktora "Ateneum" w Katowicach. Po ukończeniu w 1969 r. Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, grał w teatrach w Bydgoszczy, Olsztynie, Łodzi, Wrocławiu i Krakowie. Nie unikał także ról filmowych. Był m.in. Wojskim w "Panu Tadeuszu" Andrzeja Wajdy i generałem Tadeuszem Kutrzebą w fabularyzowanym dokumencie Bogusława Wołoszańskiego "Kutrzeba". Grywał również popularnych serialach telewizyjnych: "Na wspólnej", "Samo życie", "Egzamin z życia", "Pensjonat pod Różą".