Jerozolima: święto Marii Magdaleny

Uroczysta Eucharystia została odprawiona 22 lipca przy ołtarzu spotkania ze Zmartwychwstałym Panem w kaplicy franciszkańskiej obok Grobu Pana Jezusa. O czci, jaką od początku była otaczana Magdalena, najwierniejsza uczennica Jezusa i pierwszy świadek Jego zmartwychwstania, zaświadcza nam archeologia jej rodzinnego miasta, którego ruiny znajdują się kilka kilometrów na północ od Tyberiady.

Według Ewangelii kanonicznych obecność Marii z Magdali przy Jezusie była dyskretna, ale wcale nie marginalna. W Kościołach wschodnich nazywa się ją „apostołką apostołów”. Dlatego pierwsi chrześcijanie pieczołowicie przechowywali pamięć o niej i czcili w Magdali miejsce jej cudownego uzdrowienia.

W 1889 r. franciszkanie zakupili nieduży teren z ruinami w nadziei znalezienia pozostałości kościoła wybudowanego na miejscu rodzinnego domu Marii Magdaleny. O tym sanktuarium poświęconym pamięci przykładnej naśladowczyni Chrystusa Pana mamy wzmianki w opisach pielgrzymów od VI wieku.

Wykopaliska archeologiczne wydobyły na światło dzienne sieć ulic, place, wille oraz klasztor bizantyński. Antyczny kościół nie został jednak do tej pory odkryty i prawdopodobnie jego fundamenty znajdują się poza terenem należącym do Kustodii Ziemi Świętej.

Magdala, położona na rozległej równinie Jeziora Genezaret, była w I wieku dużym miastem pełniącym rolę stolicy regionu. Posiadała port i znaczącą flotę rybacką. Gospodarka opierała się na rybołówstwie i przetwórstwie ryb oraz na produkcji rolnej. Bardzo ważnym czynnikiem dla rozwoju miasta był główny trakt komercyjny znany jako Via Maris, czyli „Droga Morska”. Łączyła ona dwie wielkie cywilizacje starożytności: Egipt i Mezopotamię oraz trzy kontynenty: Afrykę, Europę i Azję.