Papież do biskupów Brazylii

Benedykt XVI zwrócił uwagę, że Kościół jako ciało Chrystusa jest wspólnotą kapłańską. Wszyscy będąc członkami tego ciała, pełnimy odmienne funkcje. Jest istotna różnica między kapłaństwem służebnym duchownych, a kapłaństwem powszechnym wszystkich wiernych, czyli między specyficzną tożsamością księży i świeckich. Wierni świeccy winni się angażować w ziemską rzeczywistość, również w politykę, wnosząc tam chrześcijańską antropologię i naukę społeczną Kościoła. Natomiast księża mają trzymać się z daleka od osobistego zaangażowania politycznego, by sprzyjać jedności wszystkich wiernych i móc być dla każdego z nich punktem odniesienia.

„Harmonijne, poprawne i jasne zgłębienie relacji między kapłaństwem powszechnym a służebnym jest obecnie jednym z najdelikatniejszych punktów dla samej istoty i życia Kościoła. Niewielka liczba księży mogłaby skłaniać wspólnoty do pogodzenia się z tym brakiem. Być może pocieszają się one, że taka sytuacja lepiej ukazuje zadania wiernych świeckich. Jednak to nie brak kapłanów uzasadnia bardziej czynny i liczniejszy udział osób świeckich w życiu kościelnym. W rzeczywistości, im bardziej wierni uświadamiają sobie swoją odpowiedzialność w Kościele, tym lepiej widoczna jest specyficzna tożsamość i niezastąpiona rola księdza jako pasterza całej wspólnoty i świadka autentyzmu wiary. Jest on w imieniu Chrystusa, będącego Głową Kościoła, szafarzem tajemnic zbawienia” – powiedział Benedykt XVI.

Papież podkreślił niezbędną rolę księży w głoszeniu Słowa i sprawowaniu sakramentów. Zachęcił biskupów, by troszczyli się o powołania i zapewnili wszystkim wspólnotom duszpasterzy. Braku księży nie można uważać za sytuację normalną. Kapłani mają pełnić swą misję radośnie i wiernie. Codzienną Mszę i brewiarz winni łączyć z osobistym świadectwem. Benedykt XVI wskazał na przykład św. Jana Vianneya, zwłaszcza jako wzór życia w celibacie, który jest wymogiem całkowitego oddania kapłańskiej posłudze.