Ustawa o pomocy społecznej

Za nowelizacją opowiedziało się 417 posłów, przeciw był jeden; nikt się wstrzymał.

1 maja 2004 roku weszła w życie nowa ustawa o pomocy społecznej, która zmieniła charakter zasiłku stałego i w jego miejsce wprowadziła zasiłek pielęgnacyjny. Zasiłek ten przysługuje m.in. osobie zdolnej do pracy, lecz zajmującej się dzieckiem niepełnosprawnym lub wymagającym pielęgnacji.

Jednocześnie - zgodnie z tą ustawą - do spraw wszczętych i niezakończonych przed 1 maja 2004 roku stosowano przepisy nowej ustawy, które ograniczały liczbę uprawnionych.

Osoby, które uzyskały ostateczną decyzję przyznającą zasiłek stały do dnia 1 maja 2004 r., otrzymują ten zasiłek za okres od dnia złożenia wniosku do dnia 30 kwietnia 2004 r. Osoby te otrzymują obecnie świadczenie pielęgnacyjne. Natomiast osoby, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. nie uzyskały ostatecznej decyzji przyznającej zasiłek, nie otrzymują tego zasiłku ani świadczenia pielęgnacyjnego.

Nowelizacja uwzględnia wyrok Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z którym wszystkie podmioty, posiadające tę samą cechę powinny być traktowane podobnie. Nowelizacja wprowadza także mechanizm prawny pozwalający na skuteczne zakończenie spraw z zakresu przyznania zasiłku stałego, które zostały wszczęte pod rządami ustawy o pomocy społecznej z 1990 r., a nie zakończone po wejściu w życie ustawy o pomocy społecznej z 2004 roku.