Orędzie na Światowy Dzień Chorego

Przypomina o tym Benedykt XVI w ogłoszonym 3 grudnia w Watykanie tradycyjnym orędziu z tej okazji, noszącym datę 22 listopada 2009, gdy Kościół obchodzi uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata.

Papież cytuje list apostolski Jana Pawła II „Salvifici doloris” (z 11 lutego 1984), że „cierpienie ludzkie osiągnęło swój zenit w męce Chrystusa. Równocześnie zaś weszło ono w całkowicie nowy wymiar i w nowy porządek: zostało związane z miłością – z tą miłością, o jakiej mówił Chrystus Nikodemowi, z tą miłością, która tworzy dobro, wyprowadzając je również ze zła, wyprowadzając przez cierpienie tak, jak najwyższe dobro Odkupiciela świata zostało wyprowadzone z Krzyża Chrystusa, i stale z niego bierze swój początek. Krzyż Chrystusa stał się źródłem, z którego biją strumienie wody żywej” (n. 18).

Przypomniawszy obmycie nóg uczniom przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy, Ojciec Święty zaznaczył: „Idąc za Jego przykładem każdy chrześcijanin wezwany jest, by przeżywać na nowo, w odmiennym i wciąż nowym kontekście, przypowieść o miłosiernym Samarytanie, na zakończenie której Jezus powiada: «Idź, i ty czyń podobnie». Słowa te kieruje także do nas. Wzywa nas, byśmy się pochylili nad ranami na ciele i na duszy wielu naszych braci i sióstr, których spotykamy na drogach świata”.

Nawiązując do rocznicy powstania Papieskiej Rady Benedykt XVI podkreśla, że jest ono wyrazem „troski Kościoła o świat służby zdrowia”. „Chciałbym dodać, że w obecnym momencie historyczno-kulturowym bardziej jeszcze odczuwa się potrzebę obecności Kościoła u boku chorych, jak i obecności w społeczeństwie, zdolnej do przekazywania w sposób skuteczny wartości ewangelicznych w obronie życia ludzkiego we wszystkich fazach, od jego poczęcia po naturalny kres”.

Na zakończenie swego dokumentu papież dziękuje „z serca” osobom, które codziennie służą chorym i cierpiącym. „W tym Roku Kapłańskim myśl moją kieruję szczególnie do was, drodzy kapłani, którzy jesteście znakiem i narzędziem współczucia Chrystusa, które musi dotrzeć do każdego człowieka naznaczonego cierpieniem. Zachęcam was, drodzy kapłani, byście nie oszczędzali się w niesieniu im opieki i pociechy. Czas spędzony u boku tego, kto doświadcza próby, przynosi łaskę we wszystkich innych wymiarach duszpasterstwa. Na koniec zwracam się do was, drodzy chorzy, i proszę was, byście modlili się i ofiarowywali swoje cierpienia za kapłanów, aby mogli dochować wierności swemu powołaniu i aby ich posługa bogata była w owoce duchowe, dla dobra całego Kościoła”.

Papieska Rada Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia (lub krócej: Papieska Rada Duszpasterstwa Zdrowia) powstała w wyniku reformy Kurii Rzymskiej, przeprowadzonej przez Jana Pawła II w 1988. Trzy lata wcześniej tenże papież powołał do życia na mocy motu proprio „Dolentium hominum” z 11 lutego 1985 Komisję ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i to do 25. rocznicy jej powstania odwołuje się Benedykt XVI w swym orędziu. Członkami Papieskiej Rady, na której czele od 18 kwietnia br. stoi Polak abp Zygmunt Zimowski, są zarówno kardynałowie, biskupi i księża, jak i osoby świeckie, w tym również lekarze.

Światowy Dzień Chorego Jan Paweł II ustanowił w liście do kard. Fiorenzo Angeliniego, pierwszego przewodniczącego Rady, z 13 maja 1992 r. i po raz pierwszy obchodzono go 11 lutego następnego roku. Centralne obchody Dnia odbywały się w różnych miastach, będących ważnymi sanktuariami maryjnymi, w różnych krajach, m.in. w 1994 miejscem ich była Jasna Góra.