Jubileuszowa Msza bp. Wacława Świerzawskiego

60. rocznica święceń kapłańskich biskupa seniora diecezji sandomierskiej Wacława Świerzawskiego przypada w piątek, 11 grudnia. Msza święta będzie celebrowana w kościele rektoralnym pw. św. Jana Chrzciciela w Zawichoście o godz. 12.00. Będzie jej przewodniczył emerytowany metropolita lwowski obrządku łacińskiego kard. Marian Jaworski. Słowo wygłosi natomiast ordynariusz diecezji sandomierskiej bp Krzysztof Nitkiewicz.

Na uroczystość przybędą też m.in. biskup charkowsko-zaporoski Marian Buczek oraz arcybiskup senior archidiecezji przemyskiej Ignacy Tokarczuk, metropolita lubelski Józef Życiński, metropolita katowicki Damian Zimoń i biskup radomski Henryk Tomasik.

Specjalną sesję jubileuszową zaplanowano na styczeń przyszłego roku. Dorobkowi naukowemu i wkładowi biskupa Świerzawskiego w liturgikę polską będzie poświęcona sesja naukowa organizowana przez Instytut Liturgiczny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Sesja będzie połączona z debatą o szansach i zagrożeniach w liturgii. Biskup Świerzawski przez trzydzieści lat (1968-1998) był dyrektorem Instytutu Liturgicznego.

Biskup Wacław Świerzawski urodził się w Złoczowie w archidiecezji lwowskiej 14 maja 1927 r. Święcenia kapłańskie z rąk metropolity lwowskiego Eugeniusza Baziaka przyjął 11 grudnia 1949 roku, w trzecią Niedzielę Adwentu Gaudete, w Kalwarii Zebrzydowskiej. Były one uwieńczeniem studiów teologicznych, rozpoczętych we Lwowie w wyższym seminarium duchownym, które w 1945 roku przeniesiono do Kalwarii Zebrzydowskiej.

W 1950 r. uzyskał magisterium z teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po święceniach kapłańskich pracował jako wikariusz w katedrze św. Jakuba Apostoła w Nysie, a potem w Cieszanowie. Od 1952 kontynuował studia na Uniwersytecie Warszawskim i uzyskał magisterium z prawa kanonicznego w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W tym czasie był też kapelanem u sióstr dominikanek-misjonarek w Zielonce koło Warszawy.

W latach 1957-1965 pracował w kolegiacie św. Anny w Krakowie jako duszpasterz akademicki. Kolejne trzy lata spędził w Rzymie, gdzie w benedyktyńskim Instytucie Liturgicznym św. Anzelma przygotowywał doktorat z teologii.

Od roku 1968 aż do wyboru na stolicę biskupią w Sandomierzu był związany z kościołem św. Marka Ewangelisty w Krakowie. Stworzył w nim ośrodek duszpasterstwa liturgicznego i duszpasterstwa akademickiego oraz zorganizował katechumenat (przygotowywanie dorosłych do sakramentów chrześcijańskiej inicjacji). Równolegle przy Instytucie Liturgicznym przy Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej otworzył Studium Katechumenalne dla kształcenia katechistów do pracy w katechumenacie.

W 1988 r. został rektorem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Funkcję tę pełnił do 1992 r., kiedy Jan Paweł II mianował go biskupem sandomierskim. Sakrę biskupią otrzymał 28 kwietnia 1992 roku w katedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny z rąk nuncjusza apostolskiego arcybiskupa Józefa Kowalczyka. Jako pasterz diecezji erygował w Sandomierzu dla kształcenia świeckich Instytut Teologiczny im. Bł. Wincentego Kadłubka. Podjął też w diecezji wiele inicjatyw dotyczących struktur i duszpasterstwa. Rozpoczął proces kanonizacyjny sługi Bożego ks. prof. Wincentego Granata.

W 1994 został przewodniczącym Komisji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski (członkiem tego gremium był od 1980 r.). Uczynił ogólnodostępnym pismo „Anamnesis”, publikujące teksty z dziedziny duszpasterstwa liturgicznego. Brał też udział w pracach watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Był też członkiem Komisji Episkopatu ds. Duszpasterstwa Ogólnego i Rady Naukowej Episkopatu Polski.

Biskup Świerzawski jest wieloletnim rekolekcjonistą i kierownikiem duchowym oraz założycielem instytutów świeckich: Wspólnoty Przenajświętszej Trójcy, Wspólnoty Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla oraz Wspólnoty Kapłanów Chrystusa Paschalnego. Powołał także do istnienia Zgromadzenie Sióstr Świętej Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego (1990) oraz Sodalicję św. Jadwigi Królowej (1996) - dla szerzenia duchowości św. Jadwigi i katolickiej formacji ludzi kultury i młodzieży.

W 2002 roku przeszedł na emeryturę.