Drugiego sierpnia, tuż po pozytywnej decyzji parlamentu, włoska marynarka wojenna wpłynęła na libijskie wody terytorialne. Przygnieciona nieustannym napływem imigrantów Italia sięga po najpoważniejsze środki: okręty, samoloty i żołnierze mają zatrzymywać statki przemytników jeszcze u brzegów Afryki. Skuteczność tego ambitnego projektu stoi jednak pod znakiem zapytania, gdyż władze Libii nie są zbyt chętne do współpracy. Co więcej, choć wszystkim w Europie powinno zależeć na powstrzymaniu kryzysu, Stary Kontynent jest głęboko podzielony. Własną dyplomatyczną ofensywę w północnej Afryce prowadzi prezydent Francji, osobne propozycje przedstawia ONZ-owska agencja UNHCR. A ostatecznie wszystkie polityczno-wojskowe projekty i tak okażą się bezużyteczne, jeżeli w Libii nie dojdzie do definitywnego zakończenia wojny domowej.