Niechrześcijańscy chadecy?

To nie tylko problem niemiecki. Podobne trudności  mają i inne partie chadeckie w Europie. Także na naszym rodzimym podwórku deklaracje polityków o kierowaniu się wartościami chrześcijańskimi i ich faktyczne ideowe preferencje to często dwie, zupełnie różne sprawy. Powtarzam, niespecjalnie się dziwię, że chrześcijanie nie zawsze dorastają do swoich ideałów. Bo upadać ( i podnosić się) jest rzeczą ludzką. Gorzej, gdy polityk deklarujący się jako chrześcijanin, podczas publicznej debaty i głosowań w sejmie nawet nie próbuje za tymi wartościami stanąć. Jeśli nie wierzy, by można się było w polityce kierować nauczaniem Kościoła, to nie powinien kokietować swoich wierzących wyborców udawaniem, że jest inaczej. Tak byłoby uczciwiej.

 

A może to uczestniczenie w partyjnych rozgrywkach tak deprawuje sumienia polityków? Przysłuchując się ich dyskusjom nieraz odnosiłem wrażenie, że jest najmniej istotne, czy konkretne rozwiązanie jest dobre, moralne, czy przynosi korzyści obywatelom. Znacznie ważniejsze było, kto jest autorem projektu i kto go popiera. Walka o to czyje będzie na wierzchu wydawała się ważniejsza od troski o dobro państwa. W takich partyjnych przepychankach pewnie łatwo zgubić nie tylko chrześcijańskie sumienie, ale i zdrowy rozsądek.

 

Za to my, wyborcy, powinniśmy o tym pamiętać. Przynajmniej raz na cztery lata.