Fatima - światło w mroku wojny

Inni papieże wobec Fatimy

Dwaj papieże, których pontyfikaty przypadały na czas objawień i ich bezpośrednich skutków - Benedykt XV (1914-22) i Pius XI (1922-39) - nie zabierali wprawdzie oficjalnie głosu na ten temat, ale to za ich zgodą i wiedzą Kościół wypowiedział się i uznał oficjalnie prawdziwość tych wydarzeń. Pierwszy z nich w liście do biskupów portugalskich z 29 kwietnia 1918 wyraził nadzieję na poprawę sytuacji Kościoła w ich kraju, podkreślając przy tym rolę w tym procesie bardzo rozpowszechnionego wśród miejscowego ludu nabożeństwa do Matki Bożej.

Pius XI potwierdził orzeczenie biskupa Leirii (na terenie tej diecezji leży sanktuarium; od 13 maja 1984 r. nosi ona nazwę Leiria-Fatima) José Alvesa Correia da Silvy z 13 października 1930 r. o prawdziwości i "wiarygodności widzeń dzieci w Cova da Iria, parafii Fatima (...) w dniach od 13 maja do 13 października 1917" i zezwalające oficjalnie na kult Matki Boskiej Fatimskiej. Wcześniej, bo już 1 listopada 1926 r. miejsce objawień odwiedził ówczesny nuncjusz apostolski w Portugalii abp Sebastiano Nicotra, co stanowiło pierwszy, nader wyraźny przejaw aprobaty dla tego zjawiska ze strony Stolicy Apostolskiej.

Pierwszym "fatimskim" Biskupem Rzymu był niewątpliwie Pius XII (1939-58), który poczuwał się do szczególnych więzi z portugalskim sanktuarium m.in. dlatego, że w dniu pierwszego objawienia - 13 maja 1917 r. przyjął w Kaplicy Sykstyńskiej z rąk Benedykta XV sakrę biskupią. Później wielokrotnie dawał dowody swego wielkiego zainteresowania przesłaniem z Fatimy.

31 października 1942 r. poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi, spełniając w ten sposób jedną z próśb Maryi sprzed 25 laty. W 10 lat później w specjalnym liście apostolskim "Sacro vergente anno" z 7 lipca 1952 r. do narodów Rosji [tzn. Związku Sowieckiego - KAI] poświęcił je Maryi.

Wcześniej - 13 maja 1946 r. legat papieski kard. Benedetto Aloisi Masella nałożył koronę, pobłogosławioną przez Piusa XII, na wizerunek Matki Bożej Fatimskiej, ogłaszając Ją w ten sposób Królową Świata. A 6 grudnia 1950 r. papież Pacelli w encyklice "Mirabile illud" - powołując się na orędzie fatimskie - wezwał świat katolicki do powszechnych modlitw o pokój między narodami. Nawiązał do tego jego następca - bł. Jan XXIII (1958-63), przypominając już w swej pierwszej encyklice "Ad Petri Cathedram" z 29 czerwca 1959 r. o akcie poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi z 1942 r. Ponadto ustanowił 13 grudnia 1962 r. święto Fatimskiej Różańcowej Matki Bożej. Jan XXIII był też pierwszym hierarchą, który - zanim został Biskupem Rzymu - odwiedził Fatimę.

Paweł VI w dniu swej podróży do Fatimy ogłosił adhortację "Signum Magnum", wzywającą wszystkich, aby osobiście ponowili tego rodzaju akt oddania się. W przemówieniu na zakończenie III sesji Soboru Watykańskiego II (21 listopada 1964 r.) wspomniał o dokonanym przez Piusa XII w 1942 r. poświęceniu świata Maryi, po czym sam ponowił ten akt; oświadczył też, że wysłał do Fatimy Złotą Różę - najwyższe papieskie wyróżnienie dla sanktuarium. Przekazał ją 13 maja 1965 osobisty wysłannik Ojca Świętego kard. Fernando Cento.

Sanktuarium portugalskie odwiedził również 10 lipca 1977 patriarcha Wenecji kard. Albino Luciani, późniejszy Jan Paweł I. W homilii podczas Mszy św. wzywał do wypełniania orędzia fatimskiego oraz do pokuty i modlitwy, zwłaszcza różańcowej.