WikiLeaks obnaża grę pozorów

Jego zdaniem „usunięcie bariery oddzielającej zachowanie zastrzeżone tajemnicą, od postępowania znanego publiczności musi wyjść na dobre działaniu i konsekwencji w życiu, bez czego znika autorytet”.

Zjawisko WikiLeaks w gruncie rzeczy nie jest patologią świata komunikacji nacechowaną przemocą, lecz niemożnością starej polityki dostosowania się do rzeczywistości, w której wszystko może trafić do obiegu, wszystko może zostać ujawnione, wszystko może zostać wystawione w wirtualnej witrynie. Jedynym remedium, jakie pozostaje władzy, aby oprzeć się globalnej plotce, pozostaje praktyka prywatnego i odpowiedzialnego autorytetu w pełnieniu władzy”, stwierdza Joaquin Navarro-Valls.

Nie ulega wątpliwości, dodaje hiszpański lekarz i dziennikarz, że „w przyszłości nie można będzie być zdemoralizowanym i uchodzić za czystego albo podżegaczem wojennym i udawać pacyfistę. Nie tyle dlatego, że pozory liczą się bardziej od rzeczywistości, ile raczej dlatego, że bycie stało się nierozdzielne od jawienia się”. „Może wydawać się dobry, ten tylko, kto jest nim faktycznie, złym zaś również ten, kto stara się wyglądać na dobrego. Paradoks ten bardziej służy uciekaniu od hipokryzji, aniżeli osłabieniu autorytetów”.

Były rzecznik prasowy Watykanu kończy uwagą, że „WikiLeaks może stać się ostateczną gwarancją, że wartości, które nie stają się cnotami, nie mają dziś szans przetrwania, albowiem prędzej lub później zostają zdemaskowane przez niekonsekwentne zachowanie fałszerzy publicznych obyczajów”.