Maryjny dom nad Liwcem. Konsekracja kościoła w Loretto

27 marca 1929 r. zmieniono urzędową nazwę miejscowości na Loretto, nawiązując w ten sposób bezpośrednio do sanktuarium Świętego Domku Matki Bożej w Loreto we Włoszech. W 1981 r., dzień przed ogłoszeniem stanu wojennego, do polskiego Loretto sprowadzono wierną kopię figury Matki Bożej z Dzieciątkiem o ciemnych twarzach i okrytych jedną szatą.

Na początku w Loretto stała jedynie skromna, leśna kapliczka, którą następnie przeniesiono do murowanego budynku. Modlących się przed nią było coraz więcej i w 1952 r. rozpoczęto budowę kaplicy.

Pierwszą Mszę św. odprawiono w niej 19 marca 1960 r., jednak prace wykończeniowe trwały aż do 1971 r., kiedy wykonano elewację zewnętrzną, umieszczając na frontonie grafikę przedstawiającą Matkę Bożą Loretańską z napisem: „Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu i Matce Bożej Loretańskiej 1971’’.

Ostateczny wystrój nadał kaplicy artysta Jerzy Machaj, a 19 lutego 1984 r. poświęcił ją bp Jerzy Modzelewski.

Początkowo kaplicy patronowała Matka Boża Różańcowa. Od momentu sprowadzenia z Włoch figury Matki Bożej Loretańskiej - jest pod Jej wezwaniem.

Kard. Józef Glemp w 1986 r. nadał kaplicy rangę sanktuarium maryjnego. W 1999 r. bp Kazimierz Romaniuk, pierwszy biskup warszawsko-praski, wydał dekret ustanawiający Loretto sanktuarium diecezjalnym.

Rozwój kultu loretańskiego przyczynił się do tego, że w 2000 r. ówczesny ordynariusz warszawsko-praski abp Sławoj Leszek Głódź wydał dekret, na podstawie, którego jego następca abp Henryk Hoser SAC, 7 września 2008 r. ukoronował cudowną figurę Matki Bożej Loretańskiej. Podczas tej uroczystości kard. Glemp, prymas Polski, zasugerował siostrom loretankom, diecezji i wszystkim obecnym budowę w Loretto kościoła.

Po kilku latach pojawili się ofiarodawcy i w Roku Wiary 2012/2013, gdy w diecezji warszawsko-praskiej trwała peregrynacja kopii cudownej figury Matki Bożej Loretańskiej, w Loretto rozpoczęła się budowa świątyni ku Jej czci.