Ostatni z współzałożycieli Wspólnoty z Taizé kończy 100 lat

W poszukiwaniu przeznaczenia zawodowego dla społeczności, brat de Montmollin zapoznał się z garncarstwem pod koniec lat 40. w pobliskim Cluny i zaangażował się w tę sprawę. Z czasem stał się pionierem w dziedzinie kamionki i glazury z popiołu roślinnego, miał liczne publikacje i wystawy.

Brat de Montmollin założył dwa warsztaty garncarskie, które są istotną częścią życia społeczności Taizé i w dużej mierze zapewniają jej ekonomiczne utrzymanie. Dał się też poznać jako poeta i filozof z pogranicza natury, sztuki i nauki. Od kilku lat żyje w odosobnieniu poza wspólnotą, ale nadal utrzymuje z nią kontakt.

Wioska Taizé na południu Burgundii jest symbolem ruchu ekumenicznego. Wspólnota chrześcijańska, która powstała w latach 40. ubiegłego wieku, stała się miejscem spotkań młodych ludzi z całego świata. Obecnie Wspólnota skupia ok. stu mężczyzn z około 30 krajów świata, członków Kościołów ewangelickich, anglikańskiego i katolickiego. Śluby Taizé obejmują ubóstwo, celibat i posłuszeństwo. W centrum dzisiejszej pracy, oprócz ekumenizmu, znajduje się solidarność z ubogimi i bezprawnymi tego świata. Około jedna czwarta z nich żyje w małych wspólnotach w Azji, Afryce i Ameryce Południowej. Bracia ci dzielą swoje życie z dziećmi ulicy, więźniami, umierającymi i samotnymi.

Od 1978 r. Wspólnota z Taizé organizuje na przełomie roku wielkie spotkania młodzieży w Europie, a także w Afryce, Ameryce Północnej i Południowej oraz w Azji, z udziałem dziesiątek tysięcy młodych ludzi.

Założyciela Wspólnoty, brata Rogera Schutza (1915-2005), wielokrotnie przyjmował na audiencjach prywatnych Jan Paweł II. Ta znajomość datowała się jeszcze z czasów krakowskich kard. Karola Wojtyły. 5 października 1986 roku Jan Paweł II przybył tam jako papież, spotykając się zarówno z młodzieżą jak i braćmi. Po śmierci brata Rogera kolejni papieże – Benedykt XVI i Franciszek co roku przyjmowali przeora Taizé na audiencji.