Czechy: Rok św. Agnieszki

Będzie można w nim znaleźć konferencje naukowe, koncerty, konkursy, nabożeństwa i – jak zapowiadają organizatorzy – wyjątkową wystawę, zamykającą obchody jubileuszowe roku św. Agnieszki.

Przypomnijmy, że była córką króla czeskiego Przemysława Otokara I, urodzona na początku XIII wieku, zafascynowana duchowością Biedaczyny z Asyżu. Choć o jej rękę ubiegali się królowie, wybrała życie klasztorne klarysek robiąc wrażenie na samej św. Klarze, z którą korespondowała. Chrystusa szczególnie wyraźnie widziała w ubogich i chorych. Jako kobieta nie wahała się założyć męski Zakon Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, który będąc zakonem szpitalniczym opiekował się chorymi w założonym także przez św. Agnieszkę praskim szpitalu. Choć uznawana była za świętą już za życia, kanonizował ją dopiero Jan Paweł II w 1989 r. W kilka dni po jej kanonizacji, 17 listopada 1989 r., ruch wolnościowy w ówczesnej Czechosłowacji ostatecznie powiedział „nie” komunistycznemu reżimowi. Wielu Czechów i Słowaków uważa, że to św. Agnieszka wpłynęła na przemiany „aksamitnej rewolucji”. Zaledwie kilka miesięcy po jej kanonizacji, prezydent Vaclav Havel, witając w Pradze Jana Pawła II, wypowie te słynne słowa: „Nie wiem, czy wiem, co to jest cud, ale wiem, że właśnie przeżywam cud”. Rok św. Agnieszki ma być okazją do zaczerpnięcia tej siły duchowej, jaką Czesi żyli, czasami mniej, czasami bardziej intensywnie, przez ostatnich 800 lat.