Będą pomagać razem

W jego skład wchodzą przedstawiciele watykańskiej Komisji ds. Kontaktów Religijnych z Judaizmem oraz Międzynarodowego Żydowskiego Komitetu Konsultacji Religijnych, do którego należy 11 głównych organizacji wyznania mojżeszowego na świecie, w tym Światowy Kongres Żydowski. Paryską konferencję, trwającą od niedzieli 27 lutego, poprzedziło trzydniowe spotkanie młodzieży katolickiej i żydowskiej z różnych krajów. Jego celem było wspólne omówienie wyzwań przyszłości i rozszerzenie dialogu na młode pokolenie. Uczestnicy młodzieżowego spotkania wzięli potem udział w sesjach plenarnych konferencji Międzynarodowego Komitetu Łączności.

W wydanej na zakończenie spotkania deklaracji stwierdzono: „Główne osiągnięcie konferencji to pogłębienie osobistych relacji i wspólnego pragnienia, by razem stawiać czoło ogromnym wyzwaniom dla katolików i żydów w świecie ulegającym szybkim i nieprzewidywalnym przemianom. Uznaliśmy też wspólny religijny obowiązek niesienia pomocy wobec globalnych skutków nędzy, niesprawiedliwości, dyskryminacji i naruszania powszechnych praw człowieka” – piszą uczestnicy paryskiego spotkania. Wskazują na domaganie się przez młode pokolenie prawdziwej wolności i pełnego udziału w społeczeństwie. Zwracają uwagę na aktualne wydarzenia w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie, „gdzie miliony ludzi dopominają się o godność i wolność. W wielu częściach świata mniejszości, zwłaszcza religijne, dyskryminuje się. Zagrażają im niesprawiedliwe ograniczenia wolności religijnej, a nawet krwawe prześladowania” – czytamy dalej w deklaracji. Wyrażono w niej ubolewanie nad stosowaniem przemocy i terroryzmu rzekomo „w imię Boga”, w tym nad wzmagającymi się atakami nad chrześcijan i nad wezwaniami do zniszczenia państwa Izrael.

Międzynarodowy Katolicko-Żydowski Komitet Łączności podjął na spotkaniu w Paryżu szereg zobowiązań. Dotyczą one m.in. działania na rzecz pokoju na Bliskim Wschodzie i na całym świecie oraz współpracy na tematy społeczne i etyczne. Wyrażono też przekonanie o potrzebie rozwijania dobrych stosunków między chrześcijanami i żydami na każdym szczeblu i w każdej sytuacji. Podkreślono, że winny one służyć za przykład również dla dialogu prowadzonego gdzie indziej.