Rusza proces beatyfikacyjny spowiednika św. Faustyny - o. Józefa Andrasza SJ

Zdaniem o. Mariusza Balceraka SJ, który jest wicepostulatorem procesu beatyfikacyjnego o. Andrasza, spowiednik św. Faustyny mógłby być patronem spowiedników i kierowników duchowych, na których jest dzisiaj wielkie zapotrzebowanie.

Na Sądecczyźnie, skąd pochodził jezuita, od 2015 r. działa oddolny ruch świeckich, którzy rozwijają jego kult. Popularyzują jego postać i modlą się za jego wstawiennictwem. Inicjatywa wyszła od grupy mężczyzn zebranych na adoracji kopii obrazu Jezusa Miłosiernego, peregrynującego wówczas po diecezji tarnowskiej.

Ojciec Andrasz od 1932 r. był "kwartalnym" spowiednikiem nowicjatu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, ale spowiadały się u niego także profeski. Siostra Faustyna po raz pierwszy skorzystała z jego posługi w czasie rekolekcji przed ślubami wieczystymi w kwietniu 1933 roku. Jej stałym kierownikiem duchowym został w ostatnich latach życia Apostołki Bożego Miłosierdzia.

Po śmierci św. Faustyny zakonnik zaangażował się w realizację jej posłannictwa. To pod jego kierunkiem powstał obraz Jezusa Miłosiernego Adolfa Hyły, słynący dziś łaskami w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Ojciec Andrasz zapoczątkował też uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego w klasztornej kaplicy zgromadzenia i - od 1944 r. - obchody Święta Miłosierdzia. Z jego inicjatywy zbierano wspomnienia o Sekretarce Jezusa. Jego niewielka publikacja "Miłosierdzie Boże... ufamy Tobie", popularyzująca nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez św. Faustynę, została przetłumaczona na wiele języków i rozeszła się w ogromnych nakładach. On też był autorem pierwszych biografii o Apostołce Bożego Miłosierdzia - jej krótki biogram zamieścił w książeczce o miłosierdziu, pracował też nad obszerną biografią, której nie zdołał dokończyć.

Józef Andrasz urodził się 16 października 1891 r. w Wielopolu koło Nowego Sącza. W wieku 15 lat wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i po dwóch latach nowicjatu złożył pierwsze śluby zakonne. Studiował filozofię i teologię w Polsce i Niemczech. 19 marca 1919 r. w kościele św. Barbary w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Anatola Nowaka.

Pracował w Wydawnictwie Księży Jezuitów w Krakowie i zaangażował się w szerzenie kultu Serca Jezusowego. Z jego inicjatywy powstała seria wydawnicza Biblioteka Życia Wewnętrznego, w której ukazało się ponad 40 tomów najwybitniejszych dzieł o tematyce ascetyczno-mistycznej. Jego książka "Wspólnie z kapłanem", przybliżająca bogactwo Eucharystii, była bestsellerem i doczekała się aż 20 wydań. W 1930 r. został krajowym sekretarzem Apostolstwa Modlitwy oraz Dzieła Poświęcenia Rodzin i do 1953 r. był dyrektorem tych dzieł w diecezjach krakowskiej i częstochowskiej. 

Największym osiągnięciem w działalności duszpasterskiej o. Andrasza było poświęcenie Sercu Bożemu całego narodu 21 października 1951 roku. W latach 1923-1928 redagował "Nasze Wiadomości" i opublikował w nich wiele artykułów na tematy historyczne. Przez 10 lat (1930-1940) był redaktorem "Posłańca Serca Jezusowego" i przez rok dyrektorem Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy (1936-1937). Dzięki jego staraniom wydano też nowe opracowanie Nowego Testamentu w przekładzie Jakuba Wujka.

Był cenionym rekolekcjonistą, spowiednikiem i kierownikiem duchowym. Spowiadał nie tylko s. Faustynę, ale także wiele osób, które prowadziły głębokie życie duchowe. Odegrał znaczącą rolę w życiu m.in. bł. Anieli Salawy, m. Pauli Tajber, s. Kaliksty Piekarczyk, s. Emmanueli Kalb. Był spowiednikiem wielu zgromadzeń zakonnych.

W czasie II wojny światowej, gdy kolegium jezuitów przy ul. Kopernika w Krakowie zostało przez Niemców zamienione na szpital wojskowy, o. Andrasz przebywał w wielu miejscach, przyjmując gościnę u sióstr zakonnych, którym służył pracą duszpasterską. W 1942 r. do klasztoru w Łagiewnikach zaprosiła go przełożona m. Irena Krzyżanowska i tu pozostał do 1945 roku. Od czasu II wojny światowej aż do śmierci 1 lutego 1963 r. oddawał się apostolstwu Miłosierdzia Bożego. Jego ciało złożono w grobowcu jezuitów na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.