Na szlaku radości

Trzecia niedziela Adwentu nosi nazwę Gaudete („Radujcie się”) i przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu „radosną nowinę”. Kapłani mogą założyć tego dnia do sprawowania liturgii szaty różowe. Ten kolor powstaje z połączenia fioletu (oznaczającego pokutę) z bielą (oznaczającą radość świętowania) i wyraża radość ze zbliżających się uroczystości. Zatem różowy, jako kolor nastającego brzasku, podkreśla radość z bliskości świąt i przychodzącego Zbawiciela. Antyfona na wejście wzywa: „Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się, Pan jest blisko” (Flp 4,4-5), a w kolekcie czytamy: „Boże, Ty widzisz, z jaką wiarą oczekujemy świąt Narodzenia Pańskiego, spraw, abyśmy przygotowali nasze serca i z radością mogli obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia”. Również czytania przeznaczone na tę niedzielę nie pozostawiają wątpliwości, co do jej radosnego charakteru.

W wywiadzie z Anitą Czupryn (1.12.2022, plus.polskatimes.pl), prof. Barbara Strzałkowska, biblistka i teolog z UKSW w Warszawie powiedziała: „Kluczem do przeżywania Adwentu jest to, że z jednej strony cieszymy się w naszym sercu, cieszymy się z naszymi bliskimi, z tego, że Pan przychodzi, że On dla naszego życia ma Dobrą Nowinę i to jest źródłem naszej radości i pociechy, ale zarazem, kiedy On faktycznie przemienia nasze życie i faktycznie jest źródłem pociechy, to jest czymś naturalnym, że radosnymi wiadomościami chcemy dzielić się z innymi. Chcemy świadczyć o tym, że to rzeczywiście nadaje sens naszemu życiu. Dobrze jest w czasie Adwentu dzielić się przede wszystkim radością wiary z innymi. Radością tego oczekiwania. A oczywiście za tym dzieleniem radością wiary musi iść zawsze praktyka życia, bo może ktoś inny potrzebuje jeszcze czegoś innego, zanim będzie mógł się ucieszyć tą samą nadzieją, która jest naszym udziałem, może potrzeba mu po prostu pomóc w jakiś bardzo ludzkich wymiarach. (…) kiedy dzielimy się radością, miłością i dobrem, to one zarazem pomnażają się w nas. Czyli dzielenie staje się mnożeniem”.

Radosne oczekiwanie na przyjście Pana zachęca nas do otwarcia oczu na liczne znaki zbawczej mocy Chrystusa pośród nas. Natomiast głęboka radość zawsze prowadzi do zmiany życia, do przebywania w Bożej obecności, jako odwracanie się od zła i wybieranie dobra w formie czynów, słów i ufnej modlitwy.