Polski proboszcz w Rzymie

O wizycie i o proboszczu pisze “L'Osservatore Romano”. Dziennik przypomina, że to już dziesiąta wizyta obecnego papieża w rzymskiej parafii: w 2005 r. był w parafii Santa Maria Consolatrice w dzielnicy Casal Bertone; w 2006 – w parafii Dio Padre Misericordioso w dzielnicy Tre Teste i w parafii Santa Maria Stella dell'evangelizzazione w dzielnicy Torrino; w 2007 – w parafii Santa Felicita e Figli Martiri na przedmieściu Fidene i w parafii Santa Maria del Rosario ai martiri Portuensi; w 2008 – w parafii Santa Maria Liberatrice w dzielnicy Testaccio i w parafii San Lorenzo fuori le mura; w 2009 – w parafii Santo Volto di Gesù w dzielnicy Magliana; w tym roku był już w parafii San Giovanni della Croce w dzielnicy Colle Salario.

“L'Osservatore Romano” zwraca uwagę, ze Benedykt XVI odwiedza parafie leżące na obrzeżach Wiecznego Miasta i tak jest też w dzisiejszym przypadku: dzielnica Prato Fiorito, w której znajduje się parafia św. Maksymiliana Kolbe leży cztery kilometry poza obwodnicą. Mieszka tam osiem tysięcy osób, głownie imigrantów z innych regionów Włoch: Kalabrii, Abruzji, Sycylii i Marche.

W rozmowie z watykańskim dziennikiem ks. Skwierzyński opowiada o sobie. Pochodzi z archidiecezji poznańskiej, gdzie otrzymał święcenia w 1998 r., a od 1 lipca 2006 r. jest inkardynowany w Rzymie.

Parafia św. Maksymiliana Kolbe powstała w 1984 r. i przez ponad dwadzieścia lat nie miała własnego kościoła. Nowa świątynia, wzniesiona w ramach programu budowy nowych kościołów w diecezji rzymskiej, konsekrowana została w kwietniu 2009 r. przez kardynała wikariusza Agostino Valliniego. Jak zwraca uwagę proboszcz, autorami projektu są architekci należący do neokatechumenatu, a freski za ołtarzem wykonał założyciel ruchu, Kiko Argüello.

Parafia ta jest jedną z nielicznych, których nie zdążył odwiedzić Jan Paweł II; z jej parafianami spotkał się się jednak w Watykanie 20 marca 2004 r. Może dlatego – jak powiedział ks. Skwierzyński w Radiu Watykańskim – kiedy w czasie Mszy ogłosił wizytę papieża, zapadło długie milczenie, jak gdyby wierni myśleli, że się przesłyszeli.