W „Przesłaniu Pana Cogito” Zbigniewa Herberta padają znamienne słowa: „powtarzaj: zostałem powołany – czyż nie było lepszych”.
W tajemnicy Kościoła odkrywamy sekret powołania, tajemniczego i osobistego wezwania, które brzmi w ludzkim sercu, umyśle i domaga się usłyszenia, rozpoznania i wielkodusznej odpowiedzi, w duchu wolności. Bóg przemawia w sobie tylko wiadomy sposób. Powołanie jako dar i tajemnica, łaska i misja wskazuje, że „każda dusza to inny świat”. Biblijna księga życia przypomina, że nie ma dwóch takich samych wezwań. Uświadamia nam to również Tydzień Modlitw o Powołania do Kapłaństwa i Życia Konsekrowanego (30 kwietnia – 6 maja 2023). To – jak zauważa papież Franciszek – opatrznościowa inicjatywa, która „ma na celu pomóc członkom Ludu Bożego, osobiście i we wspólnocie, odpowiedzieć na wezwanie i na misję, jaką Pan powierza każdemu z nich w dzisiejszym świecie, z jego ranami i nadziejami, wyzwaniami i osiągnięciami” (Orędzie na LX Światowy Dzień Modlitw o Powołania). Czas ten stanowi również okazję, aby spojrzeć na Dobrego Pasterza i odkryć potrzebę modlitwy o nowych pracowników winnicy Pańskiej. Tych, którzy ukażą swoim życiem, iż „Kościół jest jak dom z setką bram, każdy człowiek przychodzi do niego własną drogą” (G.K. Chesterton).
Ks. prof. Marek Tatar (UKSW), Krajowy Duszpasterz Powołań w tekście pt. Powołanie w sercu Kościoła przywołuje samo pojęcie powołania, które jest określone jako „akt wybrania i wezwania osoby indywidualnej lub społeczności osób przez Boga oraz przekazanie określonego zadania, połączone z wyposażeniem w odpowiednie środki, przeświadczeniem o otrzymanym powołaniu oraz odpowiedzią będącą własnym, wolnym wyborem i działaniem prowadzącym do jego realizacji”. Warto też zwrócić uwagę na konstytutywne elementy powołania, które Autor definiuje w odniesieniu do Jezusa Chrystusa: a. Jego inicjatywa – wybranie, b. Odpowiedź powołanego związana z radykalizmem postawy wobec dotychczasowego życia, c. Wejście do wspólnoty, d. Podjęcie życia formacyjnego poprzez pozostawanie z Nim, e. Otwartość poszukiwawcza, f. Podjęcie misji, g. Wierne pozostawanie do końca.
W procesie rozeznawania powołania ważne jest spojrzenie na nie w charakterze łaski, czyli bezinteresownym darem o charakterze nadprzyrodzonym. Bynajmniej nie statystyki stanowią tu najpoważniejsze kryterium, choć i o nich warto pamiętać, ponieważ pierwszym znakiem osłabionej kondycji wspólnot kościelnych wydaje się być brak powołań bądź ich niewielka ilość. Natomiast w duchu odpowiedzialności za Kościół, która wynika z chrztu i bierzmowania, intencję dotyczącą nowych powołań do służby w Kościele warto włączyć w swój codzienny „krwiobieg modlitewny”. Wszystko ze świadomością, że powołania rodzą się we wspólnocie Kościoła – ze szczególnym akcentem na rodzinę, czyli Kościół domowy – w niej są rozpoznawane i formowane, by następnie realizować je dla tej wspólnoty „na większą chwałę Bożą”.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Chodzi o wypowiedź Franciszka ze spotkania z włoskimi biskupami.
"Całe państwo polskie działało wspólnie na rzecz pana uwolnienia"
Ponad trzy tygodnie temu wojsko Izraela rozpoczęło ofensywę na to miasto.
TOPR ewakuowało 15 turystów nieprzygotowanych na warunki na szlaku.