Pontifex

Niedziela 18 maja 2025 to dzień inauguracji pontyfikatu papieża Leona XIV. W radosnym preludium do mszy inauguracyjnej Papież objechał najpierw plac św. Piotra oraz Via della Conciliazione, by stanąć następnie przy ołtarzu. Wśród komentatorów – w odniesieniu do daty inauguracji posługi papieskiej – pojawiały się również takie opinie, że to ukłon w stronę św. Jana Pawła II, którego rocznica urodzin przypada akurat w tym dniu. Przypadek, zbieg okoliczności, tak musiało być… Osobiście widzę w tym znak czasu – Opatrzność ma bowiem swoje plany, często zakryte przed światem sensacji, charakterystycznym dla mędrkujących quasi znawców tematu czy dyżurnych speców od robienia zamieszania w głowach ludzi słabo zorientowanych.

W homilii inauguracyjnej Papież powiedział m.in.:

„Zostałem wybrany nie mając żadnych zasług. Z bojaźnią i drżeniem przychodzę do Was jako brat, który pragnie stać się sługą waszej wiary i waszej radości, podążając z wami drogą miłości Boga, który pragnie, abyśmy wszyscy byli zjednoczeni w jedną rodzinę”. Leon XIV wskazał również na jedność i miłość, jako dwa wymiary misji Kościoła, powierzonego Piotrowi, jak również i nam. Kończąc homilię, wezwał zgromadzonych:

„Światłem i mocą Ducha Świętego, budujmy Kościół oparty na miłości Boga i będący znakiem jedności, Kościół misyjny, który otwiera ramiona na świat, głosi Słowo, pozwala, by go niepokoiła historia, i który staje się zaczynem zgody dla ludzkości.

Razem, jako jeden lud, jako fratelli tutti, idźmy ku Bogu i miłujmy się wzajemnie”.

Pontifex – Leon XIV – wyrusza jako pielgrzym nadziei, by budować mosty i przypominać światu: „W Tym Jedynym – jednością jesteśmy” (to słowa św. Augustyna z jego Komentarza do Psalmu 127, gdzie wyjaśnia, że „choć my, chrześcijanie, jesteśmy liczni, w Chrystusie jesteśmy jednym”).

Puenta: ktoś zauważył, że pochodzący z Chicago kard. Robert Francis Prevost, zanim został papieżem, nie tylko biegle znał łacinę i prawo kanoniczne, ale biegle władał językiem współczucia, pokory i obecności. A teraz przypomniał za św. Augustynem, rozpoczynając swoją posługę w Kościele powszechnym: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie [, Panie,] nie spocznie” (Wyznania, I, 1, 1).