Pielgrzymki - fenomen polskiego katolicyzmu

Wszystko razem tworzy niepowtarzalny miks, który pozwala zasmakować, czym jest chrześcijaństwo w ogóle, a polski katolicyzm w szczególności. I nie chodzi tylko o to, że z religijnego punktu widzenia pielgrzymka jest drogą do Boga - twierdzi Terlikowski i kontynuuje: W czasie najpopularniejszej chyba wędrówki na Jasną Górę, w którą już wyruszyli bądź właśnie wyruszają pielgrzymi z całej Polski, wyraźnie widać to, że chrześcijaństwo może być drogą dla każdego. W kolumnie pielgrzymujących spotyka się przecież zarówno starsze panie, które modlą się o nawrócenie dzieci, jak i maturzystów, którzy marzą tylko o tym, żeby ktoś zdał za nich maturę, albostudentów, dla których ta podróż jest dobrą okazją do poznania nowych dziewcząt czy chłopców, a także fajnego spędzenia czasu. Nie ma co ukrywać, na szlaku spotyka się nawet kieszonkowców. Na pielgrzymich drogach grzech i świętość, piękno i brzydota mieszają się nieustannie. I chwała Bogu! Dzięki temu wszystkiemu dostrzec można to, że chrześcijaństwo nie jest tylko dla doskonałych, znakomicie wyedukowanych i bezgrzesznych, przeciwnie - jest także dla tych, którzy mają się źle. Dla tych, o których mówi - dziś tak często ośmieszane - stare przysłowie: Jak trwoga, to do Boga. Ale pielgrzymi szlak jest także miejscem zupełnie ludzkim i zwyczajnym - zwraca uwagę komentator Rzeczpospolitej. - Ludzie się na nim zakochują, rozmawiają, flirtują, a nawet pobierają. Znajomości zawarte w czasie tej wielodniowej, nieraz wyczerpującej wędrówki trwają nierzadko przez całe lata. I dobrze. Bo chrześcijaństwo nie polega tylko na rekolekcjach czy uczestnictwie w innych podniosłych wydarzeniach religijnych. Chrześcijaństwo to jest także normalne, doczesne życie - podsumowuje Tomasz P. Terlikowski.