Castel Gandolfo: Pierwszy wywiad Benedykta XVI

Papież udzielił pierwszego wywiadu po swym wyborze na Stolicę Piotrową. Rozmowę w letniej rezydencji w Castelgandolfo przeprowadził kierownik Sekcji Niemieckiej Radia Watykańskiego, ks. Eberhard von Gemmingen SJ. Jej fragmenty wyemitowane zostały 14 sierpnia w niemieckim dzienniku papieskiej rozgłośni o godzinie 16.00 i w dzienniku polskim o godzinie 16.15. Wersję integralną po polsku równolegle Radio Watykańskie zamieściło w internecie (link poniżej), a dźwiękiem nada w magazynie o godzinie 20.00. Publikujemy cały tekst wywiadu z Papieżem Benedyktem XVI w tłumaczeniu Radia Watykańskiego: RV: Ojcze Święty, 25 kwietnia Jego Świątobliwość powiedział: Cieszę się na spotkanie w Kolonii!” Benedykt XVI: Tak, z wielu względów. Po pierwsze spędziłem w Nadrenii kilka pięknych lat. Cieszę się po prostu, że będę mógł jeszcze raz oddychać klimatem Nadrenii, jej miasta otwartego na świat i wszystkim, co się z tym wiąże. Ponadto dochodzi fakt, że Opatrzność sprawiła, iż moja pierwsza podróż zagraniczna odbędzie się do Niemiec. Sam nie śmiałbym podjąć tej inicjatywy. Ale skoro miłość Boża tak wszystko zaaranżowała – można się jedynie cieszyć. Także i z tego, że owa pierwsza zagraniczna pielgrzymka stanowi spotkanie z młodzieżą całego świata. Spotkanie z młodymi jest zawsze czymś pięknym, choć mają oni wiele problemów - z pewnością niosą ze sobą mnóstwo nadziei, entuzjazmu, oczekiwań. W młodych jest dynamizm przyszłości i stąd spotkanie z nimi ożywia nas, dodaje radości i otwiera. Z tych właśnie powodów, z upływem czasu moja radość nie słabła, a wręcz przeciwnie, stawała się coraz silniejsza. RV: Jakie przesłanie chce Ojciec Święty przekazać młodzieży, która z całego świata przybędzie do Kolonii? Benedykt XVI: Chciałbym im ukazać jak cudownie jest być chrześcijaninem. Powszechnie uważa się, że chrześcijaństwo składa się z mnóstwa przykazań, zakazów i zasad, których należy przestrzegać, a więc jest czymś zawiłym i uciążliwym; gdy zrzuci się to brzemię człowiek staje się bardziej wolny. Ja zaś chcę jasno ukazać, że kiedy niosą nas wielka Miłość i objawienie, to są to skrzydła, a nie brzemię. Cudownie jest być chrześcijaninem ze świadomością, że otwiera to przed nami szeroką perspektywę i wielką wspólnotę. Jako chrześcijanie nigdy nie jesteśmy sami. Bóg zawsze jest z nami, a my zawsze jesteśmy razem w wielkiej wspólnocie, wspólnocie Drogi; mamy plan na przyszłość i prawdziwy Byt, godny by weń wierzyć. To jest radość bycia chrześcijaninem i piękno wiary.