Wieczorem 1 października rozpoczęło się żydowskie święto Sukkot, czyli święto Szałasów, znane w Polsce jako Kuczki. Jego obchody trwają osiem dni. To najbardziej radosne święto w religii żydowskiej i jedno z trzech „świąt pielgrzymowania” (obok Pesach i Szawuot), gdy pobożni Żydzi powinni udać się do Jerozolimy.
Wieczorem 1 października rozpoczęło się żydowskie święto Sukkot, czyli święto Szałasów, znane w Polsce jako Kuczki. Jego obchody trwają osiem dni. To najbardziej radosne święto w religii żydowskiej i jedno z trzech „świąt pielgrzymowania” (obok Pesach i Szawuot), gdy pobożni Żydzi powinni udać się do Jerozolimy.
W dni Sukkot tysiące Żydów religijnych przybywa do Izraela i pielgrzymuje do Jerozolimy. Plac przed Ścianą Płaczu jest nieustannie przepełniony modlącymi się wśród tańców i śpiewów wyznawcami różnych orientacji judaizmu. W tym roku dostęp do Ściany Płaczu będzie częściowo utrudniony, gdyż właśnie rozpoczęto prace renowacyjne. Policja jerozolimska przedsięwzięła także w rejonie Wzgórza Świątynnego środki ostrożności, aby zapobiec ewentualnym palestyńskim zamachom i aktom zbrojnym przeciw ludności żydowskiej.
Święto Sukkot ma swój biblijny rodowód i opisane jest w Księdze Kapłańskiej. Przypomina Żydom wyjście z Egiptu i wędrówkę ku Ziemi Obiecanej przez pustynię, kiedy zamieszkiwali w szałasach. Na pamiątkę tamtego wydarzenia wiele rodzin żydowskich buduje świąteczne szałasy. Okres święta Sukkot widoczny jest w całym Izraelu, dzięki sukkom (szałasom lub namiotom) wznoszonym obok domów, na podwórzach, płaskich dachach lub na balkonach. Dachy szałasów sporządza się z gałęzi palmowych, tak, aby przezierał przez nie księżyc i gwiazdy – wtedy dopiero szałas jest „ortodoksyjny”, gdyż ponad sklepieniem uczynionym przez człowieka widać sklepienie niebieskie stworzone przez Boga.
Nakaz budowania sukk wypełniają Żydzi religijni i ortodoksyjni, ale szałasy wznoszone są także - jako element tradycji i swoistego folkloru - przez niereligijnych Izraelczyków. Wnętrza szałasów przyozdobione są kwiatami, owocami, zielonymi gałązkami oraz komercyjnymi świecidełkami. Do sporządzenia szałasów wykorzystuje się także płachty folii, dekoracyjne płótna, oraz gotowe metalowe lub drewniane stelaże. Wszystkie te rekwizyty “sukkotowe” można było nabyć na niezliczonych kiermaszach organizowanych w miastach izraelskich. Specjalne ekipy, na kilka dni wcześniej, ścinały i sprzedawały gałęzie palmowe na budowanie sukk. Ponieważ często dochodzi do bezpowrotnego ogołocenia palm, które potem obumierają, a apelem o poszanowanie przyrody zwracają się do społeczeństwa instytucje ekologiczne i rabiniczne.
Religijni Żydzi przez osiem świątecznych dni w sukkach modlą się, spożywają posiłki, przyjmują gości, śpiewają i bawią się.
W synagogach odbywają się specjalne ceremonie: czerpanie wody, procesja, wśród śpiewu psalmów oraz błogosławieństwo bukietami sporządzonymi z czterech roślin: gałązki palmy, zwanej lulaw, mirtu, wierzby i etrogu (gatunek owocu cytrusowego). Ostatni dzień święta to Simchat Tora – święto radości Tory, czyli Pięcioksięgu Mojżeszowego i wtedy odbywają się wokół synagog i na ulicach uroczyste procesje - radosne, pełne śpiewów i tańców - podczas których niesione są na czele zwoje Tory.
Sukkot to także święto plonów jesiennych. W Izraelu odbywają się w kibucach uroczystości dożynkowe, święta wina i plonów rolniczych. Towarzyszą im niezliczone koncerty i imprezy masowe.
W kościołach ustawiane są choinki, ale nie ma szopek czy żłóbka.