![][1]Proces beatyfikacyjny Matki Teresy z Kalkuty postępuje szybciej niż zakładano. Jak informuje zakonna agencja prasowa VID pełna dokumentacja wymagana do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego powinna zostać złożona w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych tuż przed świętami Wielkanocnymi. [1]: zdjecia/mteresa3_1.jpg (Matka Teresa z Kalkuty)
Proces beatyfikacyjny Matki Teresy z Kalkuty postępuje szybciej niż zakładano. Jak informuje zakonna agencja prasowa VID pełna dokumentacja wymagana do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego powinna zostać złożona w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych tuż przed świętami Wielkanocnymi.
Obecnie w Rzymie pracuje komisja złożona z 9 zakonnic ze Zgromadzenia Misjonarek Miłości oraz czterech duchownych, którzy przygotowują tzw. Positio, w którym stwierdza się prawidłowość zebranej dokumentacji potrzebnej do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego i kończy tym samym jego informacyjny etap.
Jak długo potrwa sam proces, nie wiadomo. VID powołuje się na wypowiedź o. Michaela van der Peeta, przewodniczącego komisji opracowującej Positio, który powiedział, że Jana Paweł II pragnie jak najszybszego jego zakończenia.
Diecezjalna faza procesu zakończyła się w Kalkucie, w sierpniu ub.r.
Proces beatyfikacyjny Matki Teresy został otwarty na szczeblu diecezjalnym w czerwcu 1999 r., a więc zaledwie 2 lata po jej śmierci. Stolica Apostolska w drodze wyjątku postanowiła przyspieszyć postępowanie, nie przestrzegając zasady, że od śmierci do rozpoczęcia procesu powinno upłynąć co najmniej pięć lat. Jest to pierwszy przypadek udzielenia dyspensy od chwili wprowadzonych w 1983 r. zmian przepisów dotyczących postępowania w procesach beatyfikacyjnych. Matka Teresa (Agnes Gonxha Bojaxhiu) zmarła 5 września 1997 r. w Kalkucie. Urodziła się 26 sierpnia 1910 r. w Skopje (dziś Macedonia) w rodzinie albańskiej. Została ochrzczona następnego dnia i ten dzień obchodziła później jako swoje urodziny. Mając 18 lat wstąpiła do irlandzkiego zgromadzenia sióstr loretanek i wyjechała do Indii. W 1948 r., po 20 latach życia zakonnego, postanowiła opuścić mury klasztorne, by założyć nowe zgromadzenie niosące pomoc umierającym w slumsach Kalkuty. Przez dwa lata oczekiwała na decyzję władz kościelnych, by w 1950 r. uzyskać zgodę na założenie Zgromadzenia Misjonarek Miłości i zamienić habit na sari - tradycyjny strój hinduski. Szybko znalazła dziewczęta z różnych krajów chętne do współpracy. Obecnie w ponad 560 domach w 126 krajach pracuje prawie 5 tys. sióstr. W Polsce zgromadzenie jest obecne od 1983 r. Jego placówki znajdują się w Zaborowie k. Warszawy, w Warszawie, Katowicach i Szczecinie. Strojem zakonnym sióstr jest białe sari z szafirowym paskiem.
W niektórych przypadkach pracownik może odmówić pracy w święta.
Poinformował o tym dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, Matteo Bruni.