Z początkiem Wielkiego Postu zaczną obowiązywać w Polsce nowe przepisy
liturgiczne, dotyczące sprawowania Mszy św. Zmiany nie są zbyt duże. Dotyczą
m.in. poszerzenia możliwości udzielania Komunii św. pod obiema postaciami,
dokładniej określają, kto może głosić homilię oraz inaczej precyzują niektóre
gesty i postawy liturgiczne.
Komunia pod dwiema postaciami jest bardziej wymownym "znakiem Uczty eucharystycznej i jaśniej wyraża wolę dopełnienia nowego i wiecznego przymierza we Krwi Pana; jaśniej też uwydatnia związek istniejący pomiędzy Ucztą eucharystyczną a ucztą eschatologiczna w królestwie Ojca". Wiernych należy odpowiednio przygotować do tego znaku, uwzględniając naukę Soboru Trydenckiego.
Kult Najświętszego Sakramentu i Krzyża oraz inne gesty liturgiczne
Bardzo ważnym gestem, który nakazuje "Wprowadzenie" jest przyklękniecie podczas przechodzenia nie tylko przed Najświętszym Sakramentem, ale także "przed Krzyżem świętym, od jego uroczystej adoracji w liturgii Wielkiego Piątku aż do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej". Ten gest jest wyrazem czci dla zbawczej Męki Chrystusa i oznacza uwielbienie Krzyża, który jest symbolem śmierci i "narzędziem zbawienia". Praktyka ta podkreśla znaczenie Krzyża w drugim dniu Triduum Paschalnego. Tabernakulum jest wtedy puste, ołtarz ogołocony, bez obrusów, a Krzyż staje się centralnym miejscem sakralnej przestrzeni. Krzyż wymaga wtedy szczególnego wyeksponowania, aby mogli go adorować wierni, przychodzący pobłogosławić pokarmy i pomodlić się w tradycyjnej u nas kaplicy Grobu Pańskiego.
Nowe przepisy przypominają o centralnej roli ołtarza podczas celebracji Eucharystii. Decyzji biskupa diecezjalnego pozostawiona zostaje realizacja wskazania przeniesienia miejsca przechowywania Najświętszego Sakramentu przeniesienia, tak aby "na ołtarzu, przy którym sprawuje się Mszę świętą, nie było tabernakulum". Tabernakulum można umieścić w prezbiterium, ale poza ołtarzem, przy którym sprawuje się Eucharystię, bądź w jakiejś odpowiedniej kaplicy w kościele.
W porównaniu do poprzednich przepisów zalecono ponadto więcej krótkich chwil milczenia w trakcie liturgii. Ma ono pomóc w wewnętrznym skupieniu i przeżywaniu tajemnicy spotkania z Bogiem zwłaszcza po wysłuchaniu czytań i Ewangelii, po homilii i Komunii św., przed aktem pokuty, po każdym wezwaniu celebransa: "Módlmy się". Oprócz tego usilnie zaleca się celebransom, aby śpiewali te części Modlitwy eucharystycznej, które są do tego przeznaczone, czyli zwłaszcza prefację i doksologię końcową "Przez Chrystusa...". "Wprowadzenie" precyzuje także sposób dokonywania okadzenia. Przywołany jest typowy dla rzymskiego rytu gest potrójnego bądź podwójnego "rzutu kadzielnicy" (jak nazywa tę czynność polski tłumacz).
Więcej na następnej stronie