Bp Styrna do rolników

Wierny lud Człowiek szlachetny, uczciwy za wierność płaci wiernością. Zaszczytne miano: Polonia semper fidelis - Polska zawsze wierna zawiera w sobie wiele chlubnej prawdy z dziejów naszego Narodu. To nas także zobowiązuje. Wierność naszych ojców była dla nich ostoją, źródłem wewnętrznej mocy i nadziei w trudnych momentach. Pomagała im zachować to, co najcenniejsze, co decyduje o wartości człowieka, o budowaniu Narodu i państwa. I dzisiaj, w zgiełku różnych poglądów, tak wielu potrafi wsłuchiwać się w głos Boga, a wśród rozmazywanych zasad moralnych, jak we mgle, odnajdują pewną i najlepszą dla człowieka drogę Bożych przykazań i Chrystusowych błogosławieństw. Równocześnie niemałym zagrożeniem jest rodzaj próżni ideowej i moralnej wielu nurtów współczesnej cywilizacji, która wciąga z wielką siłą. Odrzucenie zaufania do Boga, zredukowanie zbawienia do chwilowych przyjemności, egoistyczne szukanie jedynie własnego zysku bez żadnych oporów moralnych nęci pozorami nowoczesności i wygody. W rzeczywistości nurty te, jak nowotwór wyniszczają człowieka od wewnątrz, rozkładają społeczności ludzkie, wywołując korozję ich fundamentów. Jeśli człowiek zejdzie do poziomu papugi, powielając bez refleksji to, co do niego dociera, jeśli da się porwać owczemu pędowi, nie zastanawiając się nad celem i skutkami na przyszłość, to nie tylko zatraca wolność i godność nadaną przez Boga, ale skazuje się na los życiowego rozbitka. Tutaj, na Jasnej Górze, u naszej Matki i Królowej z ufnością i wdzięcznością przyjmujemy Jej słowa: „Cokolwiek wam Syn mój powie, to czyńcie". Tutaj pragniemy się umacniać w wierności: Bogu i Chrystusowi w Jego Kościele, swemu człowieczeństwu, rodzinie, Ojczyźnie i Jej - Maryi, naszej Wspomożycielce. Szanowni i Drodzy Rolnicy! Przybyliście na Jasną Górę do Panny wiernej, jako wierny Jej lud. Wasze piękne wieńce żniwne, pierwociny plonów, stroje regionalne, wielkie utrudzenie i szczera modlitwa są serdeczną odpowiedzią wobec wierności Maryi, którą poetka wyraziła wierszem: „Nigdym ja ciebie, ludu, nie rzuciła, nigdym ci mego nie odjęła lica. Jam po dawnemu moc twoja i siła. Bogarodzica".